Ματθαίος Βλάσταρης: Σύνταγμα κατά στοιχείον Ε', ΚΕΦ.ΣΤ', Περί εικόνων
Μια βασική πηγή για να μάθει κανείς τι πρεσβεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά και κάθε Αίρεση αποτελούν τα γραπτά της μνημεία και όχι η εσφαλμένη άποψη που τυχόν έχει ο καθένας.
Έτσι αν θέλει κάποιος να μάθει τι πρεσβεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία για τις εικόνες δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει από το να ανατρέξει στα Κείμενα των Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων.
Για να μην περιαυτολογούμε, στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν πάμπολλα κείμενα, από όπου μπορεί κανείς να διαβάσει ο,τι θέλει σχετικά με οποιοδήποτε δογματικό θέμα κ.ο.κ.
Δυστυχώς όμως, σε κάθε διάλογο που είχαμε με μη Ορθόδοξους συνομιλητές διαπιστώσαμε ότι η πληθώρα αυτών, για να μην πούμε η συντριπτική πλειοψηφία, μας απέδιδε ευθέως την κατηγορία ότι εμείς λατρεύουμε τις εικόνες.
Επίμονες ήταν οι Εκκλήσεις μας, ότι κάνουν λάθος οι Πολεμούντες την Ορθόδοξη Πίστη που τα λέγουν αυτά, ότι σημασία έχουν τα γραπτά Μνημεία, και όχι κάποια εσφαλμένη άποψη που τυχόν να άκουσαν.
Ένα από αυτά τα Γραπτά Μνημεία αποτελεί εδώ το θέμα του άρθρου μας και μας πληροφορεί για τις εικόνες. Είναι από το έργο του Κανονολόγου Ματθαίου Βλάσταρη, το ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
Παραθέτουμε το κείμενο, την Ελεύθερη μετάφρασή του,
και τα σχόλιά μας προς κατανόηση του κείμενου.
Ματθαίος Βλάσταρης
Σύνταγμα κατά στοιχείον Ε', ΚΕΦ.ΣΤ'.
Περί εικόνων, PG 144,1267A-1269C.
«Ο πβ' της στ' συνόδου κανών (1), Τους τύπους φησί, τοις χρώμασι γράφειν, πεφοιτηκότων ήδη των πρωτοτύπων, απειρόκαλον αν είη και περιττόν. Ένθεν τοι και τον εν τω τύπω Αμνόν θεσπίζει μη ζωγραφείσθαι, ου το αίματι ο μέγας πάλαι Μωσής, τας φλιάς χρίων, ουκ εισιτητά ετίθει τα ένδον τω ολεθρίω δαίμονι ‧ μηδέ τον Βαπτιστήν δακτύλω τούτον υποδεικνύοντα, και φωνούντα τοις λαοίς, Ίδε ο αμνός του Θεού ‧ αλλά τας μεν γραφάς διαγράφειν των τύπων‧ τον δε ανθρώπινον χαρακτήρα του Θεού Λόγου αναστηλούν εν εικόσι ‧ τούτον γαρ ορώντες και προσκυνούντες, της αυτού συγκαταβάσεως το απόρρητον εκ των δυνατών λογιζόμεθα, και το υπέρ έννοιαν της ταπεινότητος, τα τε εν τη σαρκί αυτού πολιτεύματα, τα πάθη, τον της ζωής πρόξενον θάνατον, και όσοις σεσώσμεθα. Σεπτοί μεν γαρ και οι τύποι, τιμητέον δε μάλιστα την αλήθειαν, και ταύτα ημίν επιχωριάσασαν,Εντεύθεν δείκνυται μη είναι προσήκον, περιστεράς επ’εκκλησίας αντί του αγίου Πνεύματος απολύειν‧ η, αντί του αστέρος κηρόν ανάπτειν, και αντί της απορρήτου γεννήσεως παίδα και στρωμνήν υποτιθέναι.
Εικών λέγεται παρα το εοικέναι. Αλλο φυσική εικών, και άλλο μιμητική‧ η μεν, ου φυσικήν διαφοράν έχουσα προς το αίτιον, αλλ’υποστατικήν, ως ο υιός προς τον πατέρα‧ μία μεν γαρ τούτων φύσις, δυο δε υποστάσεις‧ η δε τουναντίον, ουχ υποστατικήν διαφοράν έχουσα προς το αρχέτυπον, αλλά φυσικήν, ως η εικών του Χριστού προς τον Χριστόν‧ μία μεν γαρ η υπόστασις τούτων, δυο δε φύσεις‧ άλλη γαρ φύσις υλογραφίας, και άλλη Χριστού κατά το ανθρώπινον, καθ’ο και περιγράφεται, και αρχέτυπον εικόνος καθίσταται. Προσκυνουμένης της εικόνος ο Χριστός προσκυνείται, ου εστίν η ομοίωσις, και ουχί η υποδεξαμένη την ομοίωσιν ύλη, ως επί της φαινομένης εν τω κατόπτρω εικόνος‧ ταύτη γαρ προσφυόμενοι, ου την ύλην, την δε εικόνα περιπτυσσόμεθα ‧ και αφανισθέντος του εκτυπώματος, εφ’ω η προσκυνησις, η ύλη μεμένηκεν απροσκύνητος, μηδέν τι κεκοινωνηκυία τω ομοιώματι‧ αλλά και η εν τω δακτυλίω σφραγίς, τη επιπνοία ούσα της ύλης κεχωρισμένη, ουδέν προς την ύλην ταις αληθείαις έχει κοινόν, ει και περί την ύλην η σφραγίς της εικόνος υφέστηκεν.
Παντός μιμητικώς εικονιζομένου ουχ η φύσις, αλλ’η υπόστασις εικονίζεται ‧ και δια τούτο ταυτόν τω αρχετύπω η εικών αυτού, ου τη φύσει, αλλά τη υποστάσει, ήγουν τη μιμήσει της υποστάσεως.
Τας ιεράς εικόνας αναστηλούμεν, ίνα ταύτας ορώντες, δι’αυτών δοκώμεν οράν τα τούτων αρχέτυπα, και γίνωνται ημίν υπομνήματα και παρηγορία του πόθου, του προς τα τούτων πρωτότυπα.Όσον γαρ συνεχώς αι εικόνες ορώνται, τοσούτον οι ταύτας ορώντες διανίστανται προς την των αρχετύπων μνήμην και επιπόθησιν.
Η μεν εν πνεύματι και αληθεία λατρεία τη μακαρία Τριάδι παρά των ορθοδόξων απονενεμηται‧ ταις δε αγίαις εικόσιν ου λατρεία πάντως, αλλά προσκύνησις, και ασπασμός, και τιμή.Ει γαρ και η τιμή της εικόνος επί το πρωτότυπον διαβαίνει, αλλ’η λατρεία της μακαρίας μόνης εστί Τριάδος, και ου των σεπτών εικόνων, ίνα μη κτησματολάτραι και υλολάτραι δόξωμεν.
Επ' αυτού μεν του Χριστού λατρευτική η προσκύνησις και φυσική‧ ο προσκυνών γαρ αυτόν συμπροσκυνεί και τον πατέρα και το Πνεύμα το Άγιον, την εν Τριάδι μίαν φύσιν, όπερ εστίν η τριαδική προσκύνησις και λατρεία. Επί δε της εικόνος του Χριστού, σχετική η προσκύνησις και ομώνυμος ‧ ο προσκυνών γαρ αυτήν ου συμπροσκυνεί τον Πατέρα και τον Υιόν, αλλά μόνον τον εν αυτή Χριστόν, τον δια το σαρκωθήναι εικονιζόμενον κατά την σωματοειδή θέαν αυτού, όπερ εστί σχετική προσκύνησις και υποστατική.
Ο μεν Χριστός οράται εν τη εικόνι αυτού, αυτή δε υφίσταται εν αυτώ, όπερ η σκιά τω σώματι, ου και μερισθήναι ταύτην αμήχανον, καν μη δια παντός αυτή φαίνηται.Αλλ’ώσπερ η σκιά τη επιλάμψει δείκνυται του ηλίου, ούτω και η Χριστού εικών τη διατυπώσει της ύλης.
Φωτίου Πατριάρχου και Θεοδώρου του Στουδίτου
Εικών λέγεται παρα το εοικέναι. Αλλο φυσική εικών, και άλλο μιμητική‧ η μεν, ου φυσικήν διαφοράν έχουσα προς το αίτιον, αλλ’υποστατικήν, ως ο υιός προς τον πατέρα‧ μία μεν γαρ τούτων φύσις, δυο δε υποστάσεις‧ η δε τουναντίον, ουχ υποστατικήν διαφοράν έχουσα προς το αρχέτυπον, αλλά φυσικήν, ως η εικών του Χριστού προς τον Χριστόν‧ μία μεν γαρ η υπόστασις τούτων, δυο δε φύσεις‧ άλλη γαρ φύσις υλογραφίας, και άλλη Χριστού κατά το ανθρώπινον, καθ’ο και περιγράφεται, και αρχέτυπον εικόνος καθίσταται. Προσκυνουμένης της εικόνος ο Χριστός προσκυνείται, ου εστίν η ομοίωσις, και ουχί η υποδεξαμένη την ομοίωσιν ύλη, ως επί της φαινομένης εν τω κατόπτρω εικόνος‧ ταύτη γαρ προσφυόμενοι, ου την ύλην, την δε εικόνα περιπτυσσόμεθα ‧ και αφανισθέντος του εκτυπώματος, εφ’ω η προσκυνησις, η ύλη μεμένηκεν απροσκύνητος, μηδέν τι κεκοινωνηκυία τω ομοιώματι‧ αλλά και η εν τω δακτυλίω σφραγίς, τη επιπνοία ούσα της ύλης κεχωρισμένη, ουδέν προς την ύλην ταις αληθείαις έχει κοινόν, ει και περί την ύλην η σφραγίς της εικόνος υφέστηκεν.
Παντός μιμητικώς εικονιζομένου ουχ η φύσις, αλλ’η υπόστασις εικονίζεται ‧ και δια τούτο ταυτόν τω αρχετύπω η εικών αυτού, ου τη φύσει, αλλά τη υποστάσει, ήγουν τη μιμήσει της υποστάσεως.
Τας ιεράς εικόνας αναστηλούμεν, ίνα ταύτας ορώντες, δι’αυτών δοκώμεν οράν τα τούτων αρχέτυπα, και γίνωνται ημίν υπομνήματα και παρηγορία του πόθου, του προς τα τούτων πρωτότυπα.Όσον γαρ συνεχώς αι εικόνες ορώνται, τοσούτον οι ταύτας ορώντες διανίστανται προς την των αρχετύπων μνήμην και επιπόθησιν.
Η μεν εν πνεύματι και αληθεία λατρεία τη μακαρία Τριάδι παρά των ορθοδόξων απονενεμηται‧ ταις δε αγίαις εικόσιν ου λατρεία πάντως, αλλά προσκύνησις, και ασπασμός, και τιμή.Ει γαρ και η τιμή της εικόνος επί το πρωτότυπον διαβαίνει, αλλ’η λατρεία της μακαρίας μόνης εστί Τριάδος, και ου των σεπτών εικόνων, ίνα μη κτησματολάτραι και υλολάτραι δόξωμεν.
Επ' αυτού μεν του Χριστού λατρευτική η προσκύνησις και φυσική‧ ο προσκυνών γαρ αυτόν συμπροσκυνεί και τον πατέρα και το Πνεύμα το Άγιον, την εν Τριάδι μίαν φύσιν, όπερ εστίν η τριαδική προσκύνησις και λατρεία. Επί δε της εικόνος του Χριστού, σχετική η προσκύνησις και ομώνυμος ‧ ο προσκυνών γαρ αυτήν ου συμπροσκυνεί τον Πατέρα και τον Υιόν, αλλά μόνον τον εν αυτή Χριστόν, τον δια το σαρκωθήναι εικονιζόμενον κατά την σωματοειδή θέαν αυτού, όπερ εστί σχετική προσκύνησις και υποστατική.
Ο μεν Χριστός οράται εν τη εικόνι αυτού, αυτή δε υφίσταται εν αυτώ, όπερ η σκιά τω σώματι, ου και μερισθήναι ταύτην αμήχανον, καν μη δια παντός αυτή φαίνηται.Αλλ’ώσπερ η σκιά τη επιλάμψει δείκνυται του ηλίου, ούτω και η Χριστού εικών τη διατυπώσει της ύλης.
Ουχ ως θεούς τας εικόνας προσκυνούμεν, ουδέ τας ελπίδας της σωτηρίας εν αυταίς έχομεν, ουδέ το θείον σέβας αυταίς απονέμομεν, ως οι Ελλήνων παίδες, αλλά μόνον την σχέσιν και την αγάπην της ημών ψυχής, ην έχομεν εις τα πρωτότυπα, δια της τοιαύτης προσκυνήσεως εμφανίζομεν.Όθεν του χαρακτήρος λυθέντος, ως ξύλον αργόν, την ποτε κατακαίομεν εικόνα».
Ελεύθερη μετάφραση: Εικών λέγεται από το εοικέναι. Άλλο σημαίνει φυσική εικόνα και άλλο μιμητική εικόνα. Η μεν φυσική εικόνα έχει υποστατική διαφορά ως προς το αίτιό της και όχι φυσική, όπως ακριβώς έχει ο Υιός με τον Πατέρα. Μια είναι η φύσις τους, αλλά δυό είναι οι υποστάσεις τους.
Η δε μιμητική εικόνα διαφέρει σε σχέση με τη φυσική. Η μιμητική εικόνα δεν έχει υποστατική διαφορά. Η μιμητική εικόνα έχει φυσική διαφορά, όπως ακριβώς έχει η εικόνα του Χριστού προς τον Χριστό. Είναι μια η υπόσταση τους, δυό όμως οι φύσεις τους.Είναι δυό οι φύσεις τους γιατί άλλη είναι η Φύση του Χριστού κατά το ανθρώπινο και άλλη η φύση της υλογραφίας κατά την οποία περιγράφεται.
Προσκυνουμένης της εικόνας ο Χριστός προσκυνείται αφού του Χριστού είναι η ομοίωση- ζωγραφιά που απεικονίζεται. Δεν προσκυνείται η ύλη που δέχεται την ομοίωση- ζωγραφιά, όπως επί της εικόνας που φαίνεται σε ένα κάτοπτρο στην οποία δεν προσκυνάμε την ύλη αλλά την εικόνα-ζωγραφιά που κατοπτρίζεται. Αφανισθέντος του εκτυπώματος στο οποίο πηγαίνει η προσκύνηση, η ύλη –ξύλο (που πριν είχε τη μορφή ζωγραφισμένη) μένει απροσκύνητη και καμία κοινωνία δεν έχει πλέον με το ομοίωμα-ζωγραφιά.
Παντός μιμητικώς εικονιζόμενου δεν εικονίζεται η φύση του, αλλά η υπόστασή του, και επειδή εικονίζεται η υπόστασή του στην εικόνα, ο ίδιος αποτελεί το αρχέτυπο της εικόνας όχι στη φύση αλλά στην υπόσταση, δηλαδή αποτελεί η εικόνα-ζωγραφιά τη μίμηση της υποστάσεώς του.
Τις ιερές εικόνες αναστηλώνουμε, ώστε βλέποντας αυτές, δι’αυτών να θεωρούμε ότι βλέπουμε τα αρχέτυπά τους, και έτσι να γίνονται οι εικόνες υπομνήματα και παρηγόρια του πόθου που νιώθουμε προς τα πρωτότυπα που αυτές εικονίζουν.
Όσο βλέπονται συνεχώς οι εικόνες, άλλο τόσο αυτοί που τις βλέπουν επιποθεί και διανίστανται προς τη μνήμη των αρχέτυπων.
Η μεν εν Πνεύματι και αληθεία λατρεία απονέμεται από τους ορθόδοξους στη μακάρια Τριάδα. Στις άγιες εικόνες, δεν απονέμουμε λατρεία αλλά προσκύνηση, και ασπασμό, και τιμή. Ακόμη κι αν η τιμή της εικόνας προς το πρωτότυπο διαβαίνει, η λατρεία είναι μόνον της μακάριας Τριάδας και όχι των σεπτών εικόνων, ώστε να μην είμαστε λάτρεις του κόσμου και της ύλης.
Εμείς δεν προσκυνούμε τις Εικόνες, ούτε την ελπίδα της σωτηρίας μας την έχουμε σ'αυτές, ούτε το θείον σέβας μας το αναπέμπουμε στις Εικόνες, όπως έκαναν κάποτε οι Έλληνες. Εμείς μόνον τη σχέση και την αγάπη την οποία έχουμε στα πρωτότυπα την δείχνουμε με την προσκύνηση της Εικόνας τους. Έτσι, αν χαθεί αυτό που εικονίζεται στην Εικόνα και απομείνει μόνον το ξύλο της εικόνας , αυτό το ξύλο το καίμε ως ξύλο άχρηστο.
Σχόλια κατανόησης: O κανών πβ' της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου μας λέγει ότι δεν πρέπει να συνεχίζουμε να ζωγραφίζουμε τον Χριστό ως Αμνό, γιατί αυτό είναι τύπος του Χριστού και όχι ο ίδιος ο Χριστός.Εφόσον ο Χριστός ενηνθρώπησε θα πρέπει εις το εξής να ζωγραφίζεται ο ίδιος και όχι ο Αμνός που είναι τύπος του.
- Παρακάτω κάνει μια σαφέστατη διάκριση ανάμεσα στα είδη της εικόνας. Έχουμε τη φυσική εικόνα και τη μιμητική εικόνα.
Φυσική εικόνα: H φυσική εικόνα υφίσταται όταν η διαφορά του εικονιζόμενου με το αρχέτυπο του βρίσκεται στην υπόσταση και όχι στη Φύση.Φυσική εικόνα του Πατρός είναι ο Υιός. Ο Υιός με τον Πάτερα δεν έχουν διαφορά μεταξύ τους ως προς τη φύση, αφού, και ο Υιός έχει φύση Θεού και ο Πατήρ έχει φύση Θεού.Η διαφορά κατά τη φυσική εικόνα είναι στην Υπόσταση μεταξύ τους. Εδώ λοιπόν που έχουμε φυσική εικόνα (= Πατρός και Υιού επειδή ο Υιός είναι η Εικών του Πατρός), η διαφορά μεταξύ Πατρός και Υιού είναι στην Υπόσταση. Άλλη η υπόσταση του Πατρός και άλλη η υπόσταση του Υιού.
Μιμητική εικόνα: Στη μιμητική εικόνα έχουμε διαφορά στη φύση και όχι στην Υπόσταση. Έχουμε διαφορά στη Φύση επειδή είναι άλλη η Φύση του Αρχέτυπου (του Χριστού κατά την ανθρώπινη φύση) και άλλη είναι η Φύση του εικονιζόμενου Χριστού (ο εικονιζόμενος Χριστός δεν έχει ανθρώπινη φύση αλλά έχει τη φύση της υλογραφιας που απεικονίζεται, όπως και η φωτογραφία μας δεν έχει τη φύση μας αλλά αποτελεί μίμηση της υποστάσεώς μας). Εδώ η διαφορά μεταξύ Αρχέτυπου Χριστού και εικονιζόμενου είναι στη Φύση ενώ η Υπόσταση του εικονιζόμενου Χριστού αποτελεί ΜΙΜΗΣΗ της Υπόσταση του Αρχέτυπου Χριστού γι’αυτό μόλις δούμε την Εικόνα του Χριστού καταλαβαίνουμε ότι είναι ο Ένας -Χριστός. Κατ’αυτόν τον τρόπο, η φωτογραφία μας κι εμείς ζωντανοί αποτελούμε το ένα και το αυτό, επειδή οποίος δει την φωτογραφία μας δεν θα πει ότι είμαστε δυο (2) (ζωντανοί και σε φωτογραφία) αλλά ένας, άσχετα αν παράλληλα απεικονιζόμαστε και σε αυτή.
Προσκύνηση: Όταν λοιπόν εμείς προσκυνούμε την εικόνα του Χριστού προσκυνούμε τον Χριστό του οποίου στην εικόνα αυτή υπάρχει η ομοίωση – απεικόνισή του. Η προσκύνηση αυτή πάει στον Χριστό και όχι στην ύλη που τον εικονίζει.Αν εξαφανισθεί από την εικόνα η μορφή του Χριστού τότε η εικόνα αυτή δεν προσκυνάται επειδή ακριβώς λείπει η απεικόνιση.
Προσκυνούμε τις εικόνες επειδή βλέποντας τες θεωρούμε ότι βλέπουμε τα αρχέτυπά τους. Η λατρεία αποδίδεται ΜΟΝΟΝ στην Α.Τριάδα και όχι στις εικόνες.Τις εικόνες τις ασπαζόμαστε και τις προσκυνούμε τιμητικά.
Έτσι λοιπόν, προσκυνώντας τον Χριστό η προσκύνηση αυτή είναι λατρευτική και φυσική, αφού οποίος προσκυνάει Αυτόν συμπροσκυνάει και τον Πατέρα, και τον Υιό, και το Άγιο Πνεύμα, επειδή η Αγία Τριάδα έχει μια κοινή φύση, όπως ακριβώς είναι η Τριαδική προσκύνηση και λατρεία.
Επί της εικόνας του Χριστού η προσκύνηση είναι σχετική και ομώνυμος, αφού αυτός που προσκυνάει την εικόνα του Χριστού δεν συμπροσκυνάει μαζί και τον Πατέρα και τον Υιό, αλλά προσκυνάει μόνον τον Χριστό που φαίνεται στην εικόνα, αυτός που εξαιτίας της σαρκώσεως εικονίζεται κατά τη σωματοειδή θέα του. Η προσκύνηση είναι σχετική εδώ και υποστατική.
Aυτό είναι δυνατόν γιατί κάθε υπαρκτό ή ορατό πρόσωπο μπορεί να παρασταθεί και εικονικώς, γι'αυτό και ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος έγινε ορατός κατά την ενανθρώπησή του, είναι δυνατόν να περιγραφεί όπως οράθηκε, δηλ. κατά την ενσώματη θέα του και όχι κατά την αόρατη ουσία του, κατά την υπόσταση του εναθρωπήσαντος Λόγου και όχι κατά τη Θεία φύση του.
Εμείς δεν προσκυνούμε τις εικόνες ως θεούς ούτε την ελπίδα της σωτηρίας μας σε αυτές την αναθέτουμε ούτε και λατρεία σε αυτές αποδίδουμε όπως έκαναν οι Έλληνες (υπό την έννοια των ειδωλολατρών και όχι την εθνική ταυτότητα), αλλά μόνο τη σχέση και την Αγάπη της ψυχής μας εκδηλώνουμε την οποία έχουμε προς τα πρωτότυπά τους και γι’αυτό τα προσκυνάμε.
(1). Κανών πβ' της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου.
Μη ζωγραφίζειν αμνόν αντί του Χριστού.
Εν τισι των σεπτών εικόνων γραφαίς, αμνός δακτύλω του Προδρόμου δεικνύμενος εγχαράττεται, ος εις τύπον παρελήφθη της χάριτος, τον αληθινόν ημίν δια νόμου προϋποφαίνων αμνόν Χριστόν τον Θεόν ημών. Τους ουν παλαιούς τύπους, και τας σκιας, ως της αληθείας σύμβολά τε και προχαράγματα, τη εκκλησία παραδεδομένους κατασπαζόμενοι, την χάριν προτιμώμεν, και την αλήθειαν, ως πλήρωμα νόμου ταύτην υποδεξάμενοι. Ως αν ουν το τέλειον καν ταις χρωματουργίαις, εν ταις απάντων όψεσιν υπογράφηται, τον του αίροντος την αμαρτίαν του κόσμου αμνού, Χριστού του Θεού ημών, κατά τον ανθρώπινον χαρακτήρα και εν ταις εικόσιν από του νυν, αντί του παλαιού αμνού, αναστηλούσθαι ορίζομεν δι’ αυτού το της ταπεινώσεως ύψος του Θεού Λόγου κατανοούντες, και προς μνήμην της εν σαρκί πολιτείας, του τε πάθους αυτού και του σωτηρίου θανάτου, χειραγωγούμενοι, και της εντεύθεν γενομένης τω κόσμω απολυτρώσεως.
Μελέτη: Ερευνητής
Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου
Πηγή: thematorthodoxtheolog.blogspot.gr
Δείτε ακόμη:
Das Syntagma kata stoicheion in der 1368/1369
geschriebenen Handschrift Rom, Biblioteca
Casanatense, Codex 449, fol. 78r
Ο Βλάσταρης ή Βλάσταρις, Ματθαίος (Θεσσαλονίκη, περ. 1280 - περ. 1350) ήταν λόγιος κληρικός του 14ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και ήταν άνδρας ευλαβής και σοφός. Διδάσκαλός του ήταν ο Ισαάκ, ο οποίος ήταν φημισμένος και θαυμαστός στους μοναχούς. Συνέταξε τη συλλογή ιερών κανόνων (1335) "Σύνταγμα κατά στοιχείον". Απεβίωσε στην Θεσσαλονίκη στη Μονή της Θεοτόκου Περιβλέπτου - Μονή του κυρ Ισαάκ (σήμερα ναός αγίου Παντελεήμονος).
Συγγράμματα
Σύνταγμα κατά στοιχείον των εμπεριειλημμένων απασών υποθέσεων τοις ιεροίς και θείοις κανόσι,ποηθέν τε άμα και συντεθέν τω εν ιερομονάχοις ελαχίστω Ματθαίω τω Βλαστάρει (Γ.Α.Ράλλη και Μ.Ποτλή: Σύνταγμα των θείων και ιερών κανόνων, 1859).
Έλεγχοι της πλάνης των Λατίνων
Περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος
Λόγος περί αζύμων
Πηγή: http://thematorthodoxtheolog.blogspot.com/2011/02/blog-post_13.html
Καλημέρα. Πολύ ωραίο και αυτό το άρθρο. Μου θυμίζει έντονα τα επιχειρήματα του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, αλλά συμπυκνωμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑὐτὸ ἀκριβῶς κάνει ἀγαπητὲ Στέλιο : παραθέτει σὲ περίληψη τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ Φωτίου καὶ τοῦ Θ.Στουδίτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήἜχει κι ἀκόμη ἕνα μέρος αὐτοῦ τοῦ Κεφαλαίου ποὺ μιλάει γιὰ τὸν Σταυρό.
Σχετικά με αυτήν την εικονολατρεία, διότι μάλλον ειδωλολατρεία είναι η σωστή ορολογία, παραθεέτω τα κάτωθι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη κάμης είς σεαυτόν είδωλον, ( εικόνες) μηδέ ομοίωμα τινός (οποιουδήποτε άλλου προσώπου) όσα είναι εν τω ουρανω άνω (αγίους,αγγέλους κτλ.) η όσα εν τη γη κάτω, η όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. Μην προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά
διότι εγώ κύριος ο θεός σου είμαι, θεός Ζηλότυπος!!! κτλ, κτλ. Τώρα το ζηλότυπος δεν θέλω να το σχολιάσω, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Όχι μόνο τα προσκυνάνε και τα λατρεύουνε αλλά και φόνοι πραγματοποιούνται από φανατισμό. Να μην αναφέρω την εικονομαχία και πολλά άλλα. Αλλά όταν είναι στην μέση τα λεφτά όλα επιτρέπονται και εκεί που δεν παίζουν ρόλο, άστα να πάνε!!
Εδώ οι πατέρες της εκκλησίας βρίσκουνε οτιδήποτε δικαιολογία δια να εφαρμόσουν τα συμφέροντα τους και παραγνωρίζουν τον λόγο του ιδίου του θεού τους.
Αν θέλετε κύριοι να ακολουθείται πιστά την βίβλο, και ήσαστε τίμιοι, τότε να τα εφαρμόζετε όλα κατά γράμμα!!
Τα σχόλιά σας είναι γεμάτα από ύβρεις αναίδεια και αγραμματοσύνη , αγαπητέ κύριε Ανώνυμε 2026.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι’αυτό το λόγο δεν θα λάβετε καμία εξήγηση σε ότι ζητάτε περί του Ιακώβ, περί των εικόνων κ.α, κι ας μας είναι εύκολο να το κάνουμε στο άψε σβήσε.
Δεν θα σας ακολουθήσουμε στο υβρεολόγιό σας.
Δεν θα σας τα σβήσω ωστόσο.
Θα τα αφήσω ως μνημείο στο blog μου.
Οι εξηγήσεις είναι περιττές για έναν άνθρωπο σαν κι εσάς κ.Ανώνυμε 2026 που πιστεύει ότι : «Δια να καταλάβεις πόσο μας κοροϊδεύουν, μόνο από την ιστορία..η ξακουστή Αργώ δεν ήταν τίποτε άλλο από διαστημόπλοιο. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ταξίδεψαν το 11,665 π.χ. στο φεγγάρι και τον αστερισμό του Σείριου!! Αλλά επειδή κάποιοι άλλη θέλανε τα πρωτεία της πρώτης προσσελήνωσης, παραχαράξανε την ιστορία που να φαίνετε καράβι. Και αυτό το ταξίδι το κάνανε με την βοήθεια της θεάς Αθηνάς και Ήρας, που επιβλέπανε την κατασκευή της. Εξωγήινα όντα!!!».
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάσατε τη γνωστή παραφιλολογία των βιβλίων που πωλούνται με το κιλό και νομίσατε πως ξυπνήσατε δήθεν απο το λίθαργο και βγήκατε στα blog για να ευαγγελίσετε κι άλλους!.
Επιπροσθέτως το γεμάτο αναίδεια ύφος σας και τα προκλητικά σχόλια που γράφετε σε έναν χώρο που από την αρχή δεν τον σεβαστήκατε, δεν προδιαθέτουν κανέναν να ασχοληθεί μαζί σας, έστω και για μια απλή συζήτηση, έστω κι αν δεν σας πείσει ή αν δε τον πείσετε εσείς.
Δείτε έναν από τους διαλόγους μας στο άρθρο «Ότι ο Μωάμεθ ουκ εστιν εκ Θεού».
Δεν έχουμε να πούμε κάτι άλλο Ανωμυμε 2026.
Τα σκουπίδια σας είναι ανεπιθύμητα στο blog μου.
Καλημέρα σας.
1. Τι είναι οι εικόνες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕικόνες είναι η ζωγράφιση του προσώπου ορισμένων ατόμων, που ήσαν πιστοί ή μάρτυρες ή ευεργέτες της Εκκλησίας, με σκοπό να τις σέβονται οι άνθρωποι, να τις προσκυνούν και τις λατρεύουν .Υπάρχουν και εικόνες του Χριστού και του Θεού.
2. Το επιτρέπει αυτό ο Θεός;
ΟΧΙ. Ο Θεός απαγορεύει πολύ αυστηρά την κατασκευή εικόνων και οποιωνδήποτε ομοιωμάτων με σκοπό τη λατρεία και την προσκύνησή τους. Η δεύτερη από τις δέκα εντολές που έδωσε ο θεός στην Παλαιά Διαθήκη λέει τα εξής: «Μη κάμης εις εαυτόν είδωλον μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω ή όσα εν τοις ύδασι υποκάτω της γης, μη προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά...» (Έξοδος κ`:4-5, Δευτερονόμιο ε`:8-9).
Δεν επιτρέπονται, ούτε ομοιώματα ανθρώπων, ούτε αγίων, ούτε αγγέλων, ούτε του Χριστού και του Θεού. Στο Δευτερονόμιο δ`:15-16 & 23, φαίνεται πολύ καθαρά η αυστηρή αυτή απαγόρευση του Θεού: «Φυλάττετε λοιπόν καλώς τας ψυχάς σας… μήπως διαφθαρήτε και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, εικόνα τινός μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή θηλυκού... Προσέχετε εις εαυτούς μήποτε λησμονήσητε την διαθήκην Κυρίου του Θεού σας, την οποίαν έκαμε προς εσάς, και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, εικόνα τινός, το οποίον απηγόρευσε Κύριος ο Θεός σου. Διότι Κύριος ο Θεός σου είναι πυρ καταναλίσκον, Θεός ζηλότυπος».
3. Τι σημαίνει είδωλο;
Μερικοί νομίζουν ότι είδωλο σημαίνει μόνο άγαλμα. Αυτό δεν είναι σωστό. Είδωλο δεν σημαίνει μόνο άγαλμα, αλλά και ομοίωμα, εικόνα. (Λεξικό Ελευθερουδάκη).
4. Τι λέει η Αγία Γραφή γι’ αυτούς που κάνουν και ελπίζουν στα είδωλα;
Τα παρακάτω εδάφια μιλούν μόνα τους:
Ψαλμός ριε`:4-8: «Τα είδωλα αυτών είναι αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων, στόμα έχουσι και δεν λαλούσι, οφθαλμούς έχουσι και δεν βλέπουσι, ώτα έχουσι και δεν ακούουσι, μηκτήρας έχουσι και δεν οσφραίνονται. Χείρας έχουσι και δεν ψηλαφούσι, πόδας έχουσι και δεν περιπατούσι, ουδέ ομιλούσι δια του λάρυγγος αυτών. Όμοιοι αυτών ας γείνωσι οι ποιούντες αυτά, πας ο ελπίζων επ` αυτά. Ησαΐας μδ`:9-20: «Όσοι κατασκευάζουσι είδωλα, πάντες είναι ματαιότης. Και τα πολυέραστα αυτών είδωλα δεν ωφελούσι, και αυτοί είναι μάρτυρες αυτών ότι δεν βλέπουσι, ουδέ νοούσι, δια να καταισχυνθώσι (εδ. 9) ...Δεν καταλαβαίνουσι... και ουδείς συλλογίζεται εν τη καρδία αυτού... ώστε να είπη, «Το ήμισυ αυτού έκαυσα εν πυρί, έτι έψησα άρτον επί των ανθράκων αυτού, έψησα κρέας και έφαγον, έπειτα θέλω κάμη το υπόλοιπον αυτού βδέλυγμα; θέλω προσκυνήσει δένδρου κορμόv»; (εδ. 18-20).
5. Τι λέει η Καινή Διαθήκη στο θέμα αυτό;
Η Καινή Διαθήκη λέει ότι δεν πρέπει να γινόμαστε ειδωλολάτρες, δηλαδή να προσκυνάμε εικόνες ή άλλα αντικείμενα, γιατί δεν υπάρχει καμιά συμβίβαση του ναού του Θεού, που είναι οι πιστοί, με τα είδωλα. Μας προτρέπει να λατρεύουμε το Θεό «εν πνεύματι και εν αληθεία» και μόνον Αυτόν να προσκυνάμε. Διάβασε προσεκτικά τις παρακάτω περικοπές:
-Ματθαίος δ`:10: «Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν, Ύπαγε Σατανά, διότι είναι γεγραμμένον, «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει».
-Iωάννης δ`:24: «Ο Θεός είναι πνεύμα και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι».
-Β` Κορινθίους ς’:16: «Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος... Δια τούτο, εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτο...».
-Α` Ιωάννου ε`:21: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων».
Θα ήταν φρόνιμο κάποια στιγμή να ξυπνήσετε από τις καταβολές σας και να καταλάβετε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν Λατρεύει τις Εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ δεν τις λάτρεψε!
Αυτό το τονίζει εδώ ο Ματθαίος Βλάσταρης : "Εμείς δεν προσκυνούμε τις εικόνες ως θεούς ούτε την ελπίδα της σωτηρίας μας σε αυτές τις αναθέτουμε ούτε και λατρεία σε αυτές αποδίδουμε όπως έκαναν οι Έλληνες (υπό την έννοια των ειδωλολατρών και όχι την εθνική ταυτότητα), αλλά μόνο τη σχέση και την Αγάπη της ψυχής μας εκδηλώνουμε την οποία έχουμε προς τα πρωτότυπά τους και γι’αυτό τα προσκυνάμε".
Τονίζει επίσης τη διαφορά Εικόνας και Ειδώλου.
Κάντε τον κόπο να διαβάσετε
Για περισσότερες πληροφορίες για το θέμα παρακαλούμε ανατρέξτε στη διδακτορική διατριβή και μην αφήνετε τους πλανεμένους να σαν πλανούν διαδίδοντας ψευδώς ότι η Εκκλησία λατρεύει τις Εικόνες.
http://invenio.lib.auth.gr/record/126593/files/GRI-2011-6736.pdf?version=1
Δείτε και το άρθρο μας όπου παραθέτουμε πάμπολλα
χωρία απο την Αγία Γραφή που δείχνουν άνθρωπο να προσκυνάει άλλον άνθρωπο τιμητικά.
http://thematorthodoxtheolog.blogspot.com/search/label/Mansi.%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82
Έάν ξαναγράφετε παρακαλούμε να δώσετε ένα nickname.
Περί Εικόνων Συζήτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδού τι μας αναφέρει το λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας του Ιωάννη Σταματάκου, «είδωλον...ομοίωμα, μορφή, ΕΙΚΩΝ...ομοίωμα, κυρ. θεού, άγαλμα, ΕΙΚΩΝ» (σελ.304). Γράφουν, «Οι εικόνες δεν αποτελούν είδωλα και δεν λατρεύονται», κλπ. Αυτό είναι λάθος. Όταν μια εικόνα χρησιμοποιείται για ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ λόγους και ονομάζεται «αγία», και την προσκυνούν, τιμούν και φιλάνε αυτό είναι ΕΙΔΩΛΟ και η πράξη ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ, όταν μια εικόνα είναι «θαυματουργή» ενώ άλλες δεν είναι αυτό είναι ειδωλολατρία. Η Αγία Γραφή είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ, «Προσέχετε εις εαυτούς, μήποτε λησμονήσητε την διαθήκην Κυρίου του Θεού σας, την οποίαν έκαμε προς εσάς, και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, ΕΙΚΟΝΑ, το οποίον απηγόρευσε Κύριος ο Θεός σου» (Δευτ.4:23), «μήπως διαφθαρήτε, και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, ΕΙΚΟΝΑ μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή θηλυκού» (Δευτ.4:16).Μερικοί συγκρίνουν τις "άγιες" εικόνες με τις φωτογραφίες των αγαπημένων μας προσώπων. Το επιχείρημα αυτό μου φαίνεται ειλικρινά παιδαριώδες. 1. Οι φωτογραφίες δείχνουν τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρόσωπα όχι φαντασιώσεις, 2. Οι φωτογραφίες δεν προσκυνούνται, ούτε και τις φιλάμε με ευλάβεια, οι φωτογραφίες δεν είναι «θαυματουργές», ούτε και χρησιμοποιούνται για ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ σκοπούς. Μια εικόνα γίνεται είδωλο όταν την χρησιμοποιούμε για ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ σκοπούς.
Η Αγία Γραφή απαγορεύει την κατασκευή εικόνων ακόμη και του Θεού και του Ιησού Χριστού (για λόγους θρησκευτικής λατρείας). «Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμά τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γής» (Εξ.20:4) προσέξτε φίλοι μου, «όσα είναι εν τω ουρανώ άνω» δηλαδή του Θεού, των αγγέλων, των αγίων, κλπ. Δεν κάνει η Αγία Γραφή διαχωρισμό μεταξύ εικόνας ενός ψεύτικου θεού και του αληθινού, όπως κάνουν Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Αγγλικανοί!
Μερικοί λένε βλάσφημα ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς ζωγράφισε εικόνα και λέω "βλάσφημα" διότι έτσι βγάζουν τον άγιο Λουκά εικονολάτρη! Ο Ευαγγελιστής Λουκάς δεν ζωγράφισε καμιά εικόνα, αυτά είναι μύθοι. Από την άλλη οι ζωγραφιές ξεκίνησαν δειλά, δειλά ΜΕΤΑ τον θάνατο των Αποστόλων (διαβάστε: αποστασία). Αρχικά ήταν για να ξεχωρίζουν οι Χριστιανοί τους Χριστιανούς στις κατακόμβες, κλπ. Ο Απόστολος προειδοποίησε, «και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών» (Ρωμ.1:23). Στην Αγία Γραφή η ΜΟΝΗ θαυματουργή ΕΙΚΟΝΑ είναι αυτή του Αντίχριστου, «Και εδόθη εις αυτό να δώση πνεύμα εις την εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι» (Αποκ.13:15). Αυτό και μόνο δείχνει ότι οι εικόνες και ιδίως οι «θαυματουργές» ανήκουν στο σύστημα του Αντίχριστου, « και τούτο είναι το πνεύμα του αντιχρίστου, το οποίον ηκούσατε ότι έρχεται, και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω» (Α' Ιω.4:3). Το χάλκινο φίδι στην έρημο συμβόλιζε την θυσία του Χριστού, όταν ήρθε η ουσία καταργήθηκε η σκιά. Πέρα τούτου όταν οι Ισραηλίτες το λάτρεψαν ο άνθρωπος του Θεού το κατάστρεψε. Επίσης ο Θεός δεν έδωσε καμία εντολή στους Χριστιανούς να έχουν εικόνες.
Ο Θεός απαγορεύει και την τιμητική προσκύνηση «μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά» (Δευτ.5:9). Εδώ διαχωρίζει την λατρεία από την απλή προσκύνηση απαγορεύοντας και τα δύο...
Άλλο να έχουμε εικόνες για στόλισμα χώρων ή για να θυμόμαστε γεγονότα και άλλο να τις προσκυνάμε και να τις φιλάμε...
Σας ξαναλέω πως είναι ΛΑΘΟΣ να μας λέτε πως λατρεύουμε τις Εικόνες εμείς οι Ορθόδοξοι , ενώ στα κείμενά μας γράφουμε :"Εμείς δεν προσκυνούμε τις εικόνες ως θεούς ούτε την ελπίδα της σωτηρίας μας σε αυτές τις αναθέτουμε ούτε και λατρεία σε αυτές αποδίδουμε όπως έκαναν οι Έλληνες (υπό την έννοια των ειδωλολατρών και όχι την εθνική ταυτότητα), αλλά μόνο τη σχέση και την Αγάπη της ψυχής μας εκδηλώνουμε την οποία έχουμε προς τα πρωτότυπά τους και γι’αυτό τα προσκυνάμε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνετε μεγάλο λάθος KAI εδώ:
«Ο Θεός απαγορεύει και την τιμητική προσκύνηση «μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά» (Δευτ.5:9). Εδώ διαχωρίζει την λατρεία από την απλή προσκύνηση απαγορεύοντας και τα δυό... Μια εικόνα γίνεται είδωλο όταν την χρησιμοποιούμε για ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ σκοπούς»
Λάθος. Για θρησκευτικούς σκοπούς χρησιμοποιoύνταν και τα ομοιώματα των Χερουβίμ. Είδωλο είναι μόνον η απεικόνιση Θεού και όχι γενικά η κατασκευή κάθε ομοιώματος
Προσκύνηση ανθρώπου από άνθρωπο έχουμε σε παρά πολλές περιπτώσεις στην Αγία Γραφή. Η τιμητική προσκύνηση ανθώπων είναι πράξη που τεκμηριώνεται μέσα από την Αγία Γραφή. Διαβάστε το άρθρο μας «Εικόνες Mansi» ώστε να μην σας πλανάνε οι πλανεμένοι που σας διδάσκουν
Αλλά και εδώ σας βρίσκω πάλι πλανεμένο : «Οι φωτογραφίες δεν προσκυνούνται, ούτε και τις φιλάμε με ευλάβεια, οι φωτογραφίες δεν είναι «θαυματουργές», ούτε και χρησιμοποιούνται για ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ σκοπούς».
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχνάτε πως ο Ιακώβ φίλησε το ένδυμα του Ιωσήφ θέλοντας έτσι να δείξει τη νοσταλγία του στον Ιωσήφ. Έγινε ειδωλολάτρης ο Ιακώβ που φίλησε το ένδυμα του Ιωσήφ θέλοντας να δείξει την αγάπη του στον Ιωσήφ , όπως ακριβώς και εμείς φιλάμε την εικόνα ενός Αγίου θέλοντας να δείξουμε την αγάπη μας στον πρόσωπο του;;;
Πάλι αδιάβαστο σας πιάνω και εδώ : «Επίσης ο Θεός δεν έδωσε καμία εντολή στους Χριστιανούς να έχουν εικόνες».
Η αιμορροούσα γυναίκα του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου η οποία έζησε τον πρώτο αιώνα,σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ευσεβίου ,είχε φτιάξει εικόνα-ανδριάντα τον Χριστό, από τον οποίο και θεραπεύτηκε.
Ο ίδιος ο Ευσέβιος πήγε και την είδε με τα μάτια του.Patrologia Graeca,Eusebius Caesariensis,PG 20, 7. 18. "Ἀλλ’ ἐπειδὴ τῆσδε τῆς πόλεως εἰς μνήμην ἐλήλυθα, οὐκ ἄξιον ἡγοῦμαι παρελθεῖν διήγησιν καὶ τοῖς μεθ’ ἡμᾶς μνημονεύεσθαι ἀξίαν. τὴν γὰρ αἱμορροοῦσαν, ἣν ἐκ τῶν ἱερῶν εὐαγγελίων πρὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν τοῦ πάθους ἀπαλλαγὴν εὕρασθαι μεμαθήκαμεν, ἐνθένδε ἔλεγον ὁρμᾶσθαι τόν τε οἶκον αὐτῆς ἐπὶ τῆς πόλεως δείκνυσθαι καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ σωτῆρος εἰς αὐτὴν εὐεργεσίας θαυμαστὰ τρόπαια παραμένειν. ἑστάναι γὰρ ἐφ’ ὑψηλοῦ λίθου πρὸς μὲν ταῖς πύλαις τοῦ αὐτῆς
οἴκου γυναικὸς ἐκτύπωμα χάλκεον, ἐπὶ γόνυ κεκλιμένον καὶ τεταμέναις ἐπὶ τὸ πρόσθεν ταῖς χερσὶν ἱκετευούσῃ ἐοικός, τούτου δὲ ἄντικρυς ἄλλο τῆς αὐτῆς ὕλης, ἀνδρὸς ὄρθιον σχῆμα, διπλοΐδα κοσμίως περιβεβλημένον καὶ τὴν χεῖρα τῇ γυναικὶπροτεῖνον, οὗ παρὰ τοῖς ποσὶν ἐπὶ τῆς στήλης αὐτῆς ξένον τι βοτάνης εἶδος φύειν, ὃ μέχρι τοῦ κρασπέδου τῆς τοῦ χαλκοῦ διπλοΐδος ἀνιόν, ἀλεξιφάρμακόν τι παντοίων νοσημάτων τυγχάνειν. τοῦτον τὸν ἀνδριάντα εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ φέρειν ἔλεγον, ἔμενεν δὲ καὶ εἰς ἡμᾶς, ὡς καὶ ὄψει παραλαβεῖν ἐπιδημήσαντας αὐτοὺς τῇ πόλει καὶ θαυμαστὸν οὐδὲν τοὺς πάλαι ἐξ ἐθνῶν εὐεργετηθέντας πρὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ταῦτα πεποιηκέναι, ὅτε καὶ τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ τὰς εἰκόνας Παύλου καὶ Πέτρου καὶ αὐτοῦ δὴ τοῦ Χριστοῦ διὰ χρωμάτων ἐν γραφαῖς σῳζομένας ἱστορήσαμεν, ὡς εἰκός, τῶν παλαιῶν ἀπαραφυλάκτως οἷα σωτῆρας ἐθνικῇ συνηθείᾳ παρ’ ἑαυτοῖς τοῦτον τιμᾶν εἰωθότων τὸν τρόπον.Τὸν γὰρ Ἰακώβου θρόνον,τοῦ πρώτου τῆς Ἱεροσολύμων ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν πρὸς τοῦ σωτῆρος καὶ τῶν ἀποστόλων ὑποδεξαμένου, ὃν καὶ ἀδελφὸν τοῦ Χριστοῦ χρηματίσαι οἱ θεῖοι λόγοι περιέχουσιν, εἰς δεῦρο πεφυλαγμένον οἱ τῇδε κατὰ διαδοχὴν περιέποντες ἀδελφοὶ σαφῶς τοῖς πᾶσιν ἐπιδείκνυνται οἷον περὶ τοὺς ἁγίους ἄνδρας τοῦ θεοφιλοῦς ἕνεκεν οἵ τε πάλαι καὶ οἱ εἰς ἡμᾶς ἔσῳζόν τε καὶ ἀποσῴζουσι σέβας. καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ.“…τῶν παλαιῶν ἀπαραφυλάκτως οἷα σωτῆρας ἐθνικῇ συνηθείᾳ παρ’ ἑαυτοῖς τοῦτον τιμᾶν εἰωθότων τὸν τρόπον".
Μήπως διαφωνείτε με την κίνηση της αυτή;;;
Μήπως θα μας πείτε πως η Αιμορροούσα δεν είχε ορθή πίστη και το έκανε αυτό, ενώ ο ίδιος ο Κύριος την επαίνεσε λέγοντας της «ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπε• Θάρσει, θύγατερ• ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης»
Μήπως έχουν περισσότερο κύρος και εγκυρότητα οι ισχυρισμοί σας έναντι της ξεκάθαρης πράξης της Αιμορροούσας;
Σας παρακαλώ να χρησιμοποιήσετε ένα Nickname και να μην υπογράφετε ως Ανώνυμος. Δεν επιθυμώ να μάθω το όνομά σας. Απλά χρησιμοποιήστε ένα Nickname.
Ο Ανώνυμος κάνει αντιγραφή από το τεφτέρι του κου Γ. Κρίσιλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ποιό φυσικό. Όλοι τα ίδια αναπαράγουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Προτεσταντικές συκοφαντίες ότι η Εκκλησία λατρεύει τις Εικόνες δίνουν και παίρνουν χωρίς καν να καθήσουν να αναρωτηθούν και να ψάξουν ποιά είναι η θέση της για τις Εικόνες ; τις λατρεύει ή τις τιμάει ; τιμάει το ξύλο ή το εικονιζόμενο πρόσωπο ; σημασία έχει τι θεωρούν οι προτεστάντες μέντορες που πλανάνε τον ανώνυμο ή το τι γράφει η Εκκλησία στα κείμενά της για τις Εικόνες.
Ποιός όμως από αυτούς έκατσε ποτέ να διαβάσει κάτι τέτοιο ή πόσοι είναι αυτοί που έχουν τη μόρφωση να διαβάσουν τέτοια κείμενα , την ίδια στιγμή που στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ανορθόγραφοι και δεν ξέρουν καν τι πιστεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία ;;;
Πως κρίνουν την ορθοδοξία ενώ την ίδια ώρα αγνοούν παντελώς τα Πιστεύω της;
Ευπρόσδεκτος είναι όποιος θέλει να υποβάλλει τις αντιρρήσεις του!
Απόδειξη ότι η λέξη είδωλο σχετίζεται μόνο με την απεικόνιση του Θεού, υπάρχει μέσα στην ίδια την Αγία Γραφή. Για παράδειγμα, κατά εντολή του Θεού, ο Μωυσής κατασκεύασε τορνευτά χρυσά Χερουβίμ μέσα στην σκηνή του Μαρτυρίου. Στην Έξοδο, κεφάλαιο κε (25), εδάφια 17- 20 αναφέρεται…. «Και θέλεις κάμει ιλαστήριον εκ χρυσίου καθαρού· δύο πηχών και ημίσειας το μήκος αυτού, και μιας πήχης και ημισείας το πλάτος αυτού. Και θέλεις κάμει δύο χερουβίμ εκ χρυσίου· σφυρήλατα θέλεις κάμει αυτά, εκ των δύο άκρων του ιλαστηρίου· και κάμε εν χερούβ εκ του ενός άκρου, και εν χερούβ εκ του άλλου άκρου εκ του ιλαστηρίου θέλεις κάμει τα χερουβείμ επί των δύο άκρων αυτού· και θέλουσιν εκτείνει τα χερουβείμ επάνωθεν τας πτέρυγας, επικαλύπτοντα με τας πτέρυγας αυτών το ιλαστήριον· και τα πρόσωπα αυτών θέλουσι βλέπει το εν προς το άλλο· προς το ιλαστήριον θέλουσιν είσθαι τα πρόσωπα των χερουβείμ».
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο παράδειγμα, είναι η κατασκευή χερουβίμ στους τοίχους του Ναού των Εβραίων. Στο Α Βασιλέων, κεφάλαιο στ (6), εδάφια 27-29 και 34-35 αναφέρεται… «Και έθεσε τα χερουβείμ εν μέσω του ενδοτάτου οίκου• και είχον τα χερουβείμ τας πτέρυγας αυτών εξηπλωμένας, ώστε η πτέρυξ του ενός ήγγιζε τον ένα τοίχον• και η πτέρυξ του άλλου χερούβ ήγγιζε τον άλλον τοίχον• και αι πτέρυγες αυτών ήγγιζον, η μία την άλλην, εν τω μέσω του οίκου. Και εσκέπασε τα χερουβείμ με χρυσίον. Και πάντας τους τοίχους του οίκου κύκλω ενέγλυψε με γλυπτά σχήματα χερουβείμ και φοινίκων και ανοικτών ανθέων, έσωθεν και έξωθεν….Ούτως έκαμε και εις την πύλην του ναού παραστάτας εκ ξύλου ελαίας, εν τετράγωνον. Και αι δύο θύραι ήσαν εκ ξύλου πευκίνου• τα δύο φύλλα της μιας θύρας εδιπλόνοντο, και τα δύο φύλλα της άλλης θύρας εδιπλόνοντο. Και ενέγλυψεν επ’ αυτάς χερουβείμ και φοίνικας και ανοικτά άνθη…».
Ο Προτεσταντικός κόσμος, παρανοώντας την ερμηνεία περί της απεικόνισης στην Αγία Γραφή, στρέφεται κατά της Παράδοσης της Εκκλησίας του Χριστού, που όπως φαίνεται από την Μελέτη του αγίου Νεκταρίου, υπήρχε από νωρίς στην Εκκλησία. Αυτό που απαγορεύει ο Θεός με ΠΛΗΘΟΣ αγιογραφικών εδαφίων, είναι η απεικόνιση του ιδίου του Θεού και η απεικόνιση κτισμάτων που λατρεύονται ως θεοί. Αυτό λένε οι παρακάτω Πατριάρχες στα αποσπάσματα. Ο Θεός απαγόρευσε την απεικόνισή Του ή την απεικόνιση οποιουδήποτε κτίσματος με σκοπό την λατρεία. Όμως ο ίδιος ο Θεός, έδωσε εντολή στον Μωυσή να απεικονίσει χρυσά χερουβίμ και να τα βάλει μέσα στην σκηνή του Μαρτυρίου. Κάτι που επανέλαβε και ο βασιλιάς Σολομώντας όταν κατασκεύασε τον Ναό των Εβραίων μετά από εντολή του Θεού. Εκεί, γέμισε τους τοίχους με ανάγλυφα Χερουβίμ αλλά και με μορφές διαφόρων ζώων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκολουθούν τα αποσπάσματα από την ομολογία του Δοσίθεου και του Μητροφάνη Κριτόπουλου, όπως τα παραθέτει ο άγιος Νεκτάριος στην μελέτη του περί των εικόνων.
«Έπειτα δε και την εικόνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων προσκυνούμεν και τιμώμεν και ασπαζόμεθα, και μην και των αγίων Αγγέλων, ως ώφθησαν ενίοις των τε Προπατόρων και Προφητών. Ιστορούμεν δε και το Πανάγιον Πνεύμα, ως ώφθη, εν είδη περιστεράς. Ει δε τινές ειδωλολατρείν ημάς, Αγίους και εικόνας Αγίων και τα λοιπά προσκυνούντας, λέγουσι, μάταιον ηγούμεθα και αδρανές. Ημείς γαρ μόνω τω εν Τριάδι Θεώ λατρεύομεν και ουδενί ετέρω· τους δε Αγίους τιμώμεν διττώς· πρώτον μεν κατά την προς τον Θεόν αναφοράν, επειδή εκείνου ένεκα τιμώμεν αυτούς, και καθ’ εαυτούς, ότι ζωσαί εισίν εικόνες του Θεού· το δε καθ’ εαυτούς, διώρισται ότι δουλικόν. Τας δε αγίας εικόνας σχετικώς, ως της προς εκείνας τιμής επι τα πρωτότυπα αναφερομένης. Ο γαρ εις την εικόνα προσκυνών, δια της εικόνος το πρωτότυπον προσκυνεί, και η δόξα ου μερίζεται, ουδ’ όλως σχετίζεται της τε εικόνος και του εικονιζομένου, και εν ταυτώ γίνεται, ως η εις τον βασιλικόν πρέσβυν γενομένη…Ημείς γαρ την Θείαν Γραφήν αναγινώσκοντες, εξετάζομεν καιρόν και πρόσωπον, παράδειγμα και αιτίαν. Όθεν και τον αυτόν θεόν πότε μεν λέγοντα· ‘’Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ούτε ομοίωμα, ουδέ προσκυνήσεις, ουδέ λατρεύσεις αυτοίς, ποτε δε προστάττοντα γενέσθαι Χερουβίμ. Και έτι βόας και λέοντας γινόμενα εν τω ιερώ θεωρούντες, ου πεισματικώς τούτων την έννοια θεωρούμεν. Εν γαρ τη πεισμονήν ουκ έστι πίστις, αλλ’ ως είρηται, καιρόν και τα λοιπά θεωρούντες, της ορθής περί τούτων δόξης επιτυγχάνομεν και το ου προσκυνήσεις Θεούς αλλοτρίους, ειτ’ ουν μη ειδωλολατρήσεις. Ούτω γαρ και η παρά του καιρού των Αποστόλων επικρατήσασα συνήθεια τη Εκκλησία του προσκυνείσθαι σχετικώς τας αγίας εικόνας και η μόνω τω Θεώ λατρεία διασωθείη και ο Θεός ουκ εναντίως λέγων εαυτώ φανείη. Ει γαρ η Γραφή φησίν ου ποιήσεις ουδέ προσκυνήσεις τίνα τρόπον ύστερον ο Θεός το μεν ποιήσαι ομοιώματα συγκεχώρηκε, το δε προσκυνείσαι ου, ουκ έχομεν σύνορα. Όθεν, περί μόνης της ειδωλολατρείας ούσης της εντολής, ευρίσκομεν γεγονότα και είδη ειτ’ ουν ομοιώματα, εν οις οι Άγγελοι, εφαίνοντο προσκυνηθέντα…».
«Αυτό μεν το ποιείν αγίας εικόνας παρά της Αγίας Γραφής δοκεί η Εκκλησία λαβούσα. Φαίνεται γαρ εκεί ο Θεός κελεύων τον Μωυσήν ποιήσαι Χερουβίμ, τουτ’ έστιν εικόνας των Χερουβιμ. Το δε μη ως έτυχε ταύτας προσφέρεθαι, αλλά μετά τινός αιδούς και ευλαβείας, παραδειγματικώς και τούτο εκείθεν συνάγεται...» (Μητροφάνης Κριτόπουλος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού ξεκαθαρίσαμε τι σημαίνει είδωλο και τι εικόνα, αγαπητέ μου Προτεστάντη, μάθε ότι η εκκλησία είχε εικόνες και απεικονίσεις από τότε που ήταν στις κατακόμβες και όχι μετά τον 4ο αιώνα, που ψευδώς γράφει το τεφτέρι που αντιγράφεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τρίτο κεφάλαιο από την Μελέτη του Αγίου Νεκταρίου με τίτλο ‘’Μαρτυρίες από την Χριστιανική αρχαιολογία για την αρχαιότητα της χρήσης των εικόνων από τους χριστιανούς’’, θα παρουσιαστεί συνοπτικά παρακάτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα με τον άγιο Νεκτάριο, έχουμε τα εξής…..
Μαρτυρία Χριστιανικής Αρχαιολογίας
Α) Οι εικόνες στις κατακόμβες
Β) Οι εικόνες στα Άγια ποτήρια και στις σαρκοφάγους.
Α) Εικόνες στις κατακόμβες
1.Μεγάλος αριθμός εικόνων στις κατακόμβες χρονολογούνται τον 2ο με 3ο αιώνα μ Χ
(Καρδινάλιος Orsi, Εκκλησιαστική Ιστορία, ΣΤ 26 - Labus, Anal de philosoph. Chretienne, τόμος XXI, σελ. 357).
2.Υπάρχουν εικόνες που βρέθηκαν σε μνημεία και κοιμητήρια στις κατακόμβες που χρονολογούνται από τα τέλη του 1ου αιώνα μέχρι αρχές του 3ου, όπως πχ της Θεοτόκου με τον Ιησού βρέφος.
(Elements d’ archeologie Chretienne, του Le Chanoine Reusens).
3.Για την σχέση μεταξύ χριστιανικής εικονογραφίας και ειδωλολατρικής, αναφέρει ο άγιος Νεκτάριος…. «Τω όντι, οία δε τις και αν υπήρξεν η αρχή και η σχέσις ενός τινός αριθμού των διακοσμητικών τούτων ζωγραφιών προς τον εθνισμόν, η χρήσις καθαράς διακοσμήσεως ην εποίουν αφήρεσεν εξ αυτών τον χαρακτήρα και τον σκοπόν της ειδωλολατρείας….Εν τέλει, η εκλογή των αντικειμένων, η γενομένη εκ της ιστορίας της Βίβλου ή εκ των χριστιανικών αλληγοριών προς σχηματισμόν συνθέσεως και τύπων νέων δια την θρησκευτικήν τέχνην, υπήρξε αυτομάτως νέα, εμπνευσμένη και ελευθέρως διευθυνομένη δια του πνεύματος και του συστήματος του συμβολισμού του Ευαγγελικού και Αποστολικού, και ουχί υποβεβλημένη δια της εθνικής παραδόσεως…».
4.Συνηθισμένα θέματα στις εικόνες των κατακομβών.
i) Ο Αδάμ και η Εύα
ii) Ο Νώε στην Κιβωτό
iii) Η Θυσία του Αβραάμ
iv) Ο Μωυσής πλησιάζοντας στην καιόμενη βάτο.
v) O Μωυσής κτυπώντας τον βράχο με την ράβδο.
vi) Ο προφήτης Ηλίας
vii) Ο Τωβίας και ο Ιχθύς.
viii) Μορφές αγίων όπως πχ τον Ιησού με τους μαθητές (Κοιμητήριο αγίου Πέτρου και Μαρκελλίνου, 3ος αιώνας), την Παρθένο Μαρία (Κατακόμβη αγίας Πρίσκιλλας, αρχές 2ου αιώνα κατά τον De Rossi, περίπου το 150-170 κατά τον Schultze). Κτλ.
Β) Εικόνες στα Άγια Ποτήρια και στις σαρκοφάγους
1.Υπάρχουν εικόνες του Χριστού, του αγίου Πέτρου και Παύλου, και διάφορες σκηνές από την Βίβλο, πάνω σε Άγια Ποτήρια (σε σκεύη που χρησίμευαν για την Θεία Ευχαριστία).
2.Έχουμε ανάγλυφα σε σαρκοφάγους μετά τον 4ο αιώνα.
Η Μαρτυρία του ιστορικού Σωζόμενου, για τον ανδριάντα του Κυρίου από την αιμορροούσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόσπασμα από το κεφάλαιο Β. (Μέρος Β).
«Επίσης και ο Σωζόμενος αναφέρει περί του ανδριάντος του Σωτήρος, εν τω περί των επί Ιουλιανού συμβάντων, ως εξής·
‘’Εμοί δε των επι Ιουλιανού συμβάντων, κακείνο ρητέον· σημείον μεν της του Χριστού δυνάμεως· τεκμήριον δε της εις τον κρατούντα θεομηνίας. Επεί γαρ έγνω εν Καισαρεία του Φιλίππου, φοίνισσα δε αύτη πόλις, ην Πανεάδα ονομάζουσιν, επίσημον είναι Χριστού άγαλμα, ο του πάθους απαλλαγείσα ανέθηκεν η αιμορρούσα, καθελών τούτο, ίδιον ανέστησε. Βίαιον δε πυρ εξ ουρανού πεσόν, τα περί το στήθος του ανδριάντος διέτεμε, και την κεφαλήν συν τω αυχένι κατέβαλε, και επι πρόσωπον ενέπηξεν, η το διερρωγός του στέρνου εστί. Και το εξ εκείνου εισέτι νυν τοιούτος έστηκε, της κεραυνίας αιθάλης πλήρης· τον δε του Χριστού ανδριάντα, τότε μεν οι Ελληνισταί σύροντες κατέαξαν· μετά δε ταύτα οι Χριστιανοί συλλέξαντες, εν τη Εκκλησία απέθεντο, ένθα και νυν φυλάττεται.»
Σημειώσεις
1. Το απόσπασμα που παραθέτει ο άγιος Νεκτάριος, είναι από την Εκκλησιαστική Ιστορία του Σωζόμενου, Ε, κα.
Η Μαρτυρία του Ευσεβίου για τον ανδριάντα του Κυρίου από την αιμορροούσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόσπασμα από το κεφάλαιο Β. (Μέρος Α).
«Ο Ευσέβιος, εν τη Εκκλησιαστική αυτού Ιστορία, μνημονεύει του ανδριάντος του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ον η αιμόρρους γυνή έστησεν εξ ευγνωμοσύνης εις τιμή του Σωτήρος εν τη Καισαρεία του Φιλίππου, ην Πανεάδα οι Φοίνιδες εκάλουν. Ο Ευσέβιος περί του αγάλματος τούτου λέγει τα εξής ·
‘’Αλλ’ επειδή της δε της πόλεως εις μνήμην ελήλυθα, ουκ άξιον ηγούμαι παρέλθειν διήγησιν και τοις μεθ’ υμάς μνημονεύεσθαι αξίαν. Την γαρ αιμορρούσαν, ην εκ των ιερών Ευαγγελίων προς του Σωτήρος ημών του πάθους απαλλαγήν εύρασθαι μεμαθήκαμεν, ενθένδεν έλεγον ορμάσθαι · τον τε οίκον αυτής επι της πόλεως δείκνυσθαι, και της υπό του Σωτήρος εις αυτήν ευεργεσίας θαυμαστά τρόπαια παραμένειν. Εστάναι γαρ εφ’ υψηλού λίθου προς μεν τας πύλας του αυτού οίκου, γυναικός εκτύπωμα χάλκινον επί γόνυ κεκλιμένον, και τεταμένας επι το πρόσθεν ταις χερσίν, ικετεύουση εοικός. Τούτου δε αντίκρυς άλλο της αυτής ύλης ανδρός όρθιον σχήμα, διπλοίδα κοσμίως περιβεβλημένον, και την χείρατη γυναικί προτείνον· ου παρά τοις ποσίν επι της στήλης αυτής ξένον τι βοτάνης είδος φυείν· ο μέχρι του κρασπέδου της του χαλκού διπλοίδος ανιόν, αλεξιφάρμακον τι παντοίων νοσημάτων τυγχάνει. Τούτον δε τον ανδριάντα, εικόνα του Ιησού φέρειν έλεγον. Έμεινε δε και εις ημάς, ως και όψει παραλαβείν επιδημήσαντας αυτούς τη πόλει. Και θαυμαστόν ουδέν τους πάλαι εξ εθνών ευεργετηθέντας προς του Σωτήρος ημών, ταύτα πεποιηκέναι. Οτε και Αποστόλων Αυτού τας εικόνας Παύλου και Πέτρου, και αυτού δη του Χριστού, δια χρωμάτων εν γραφαίς σωζομένας ιστορήσαμεν. Ως εικός τωνπαλαιών απαραφυλάκτως οία σωτήρας εθνική συνηθεία παρ’ εαυτοίς τούτον τιμάν ειωθότων τον τρόπον’’».
Σημειώσεις
Το απόσπασμα βρίσκεται στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσεβίου, βιβλίο Ζ ιη.
Το απόσπασμα του Σωζομενού (Ε΄ 21,1-3) σε μετάφραση λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφή"... στην Καισάρεια του Φιλίππου ... υπήρχε πολύ αξιόλογο άγαλμα του Χριστού, το οποίο αφιέρωσε η αιμορροούσα μετά την απαλλαγή της από την αρρώστια της [...] Τον ανδριάντα βέβαια του Χριστού τότε σέρνοντάς τον οι Ελληνιστές τον συνέτριψαν, αλλ' έπειτα οι Χριστιανοί μάζεψαν τα κομμάτια και τα απέθεσαν στην εκκλησία, όπου φυλάγονται και τώρα".
Αυτό το απόσπασμα το οποίο σημειώνει και ο Ευσέβιος (7,18.1-2) δείχνει πόσο παλιά πίστευαν ότι έχει την προέλευσή του ο ανδριάντας του Χριστού, κι όμως δεν τους ενοχλούσε καθόλου, ίσα-ίσα που τον έβλεπαν με ευλάβεια!
-Ευάγγελος-
«Και ο Φιλόστοργος επίσης, εν τη Εκκλησιαστική Ιστορία, ιστορεί τα περί της εικόνος του Σωτήρος, ην η αιμορροούσα, πίστει αμειβομένη, τον ευεργέτην ανέστησεν. Ο δε άγιος Αυγουστίνος επεβεβαιοί ωσαύτως το αυτό πράγμα δια τους χρόνους καθ’ ους έζη (354-430 μ Χ), λέγων· ‘’ Εν πολλοίς τόποις αι εικόνες του Πέτρου και Παύλου και αυτού του Σωτήρος Χριστού εικονισμέναι εφαίνοντο’’… Ουδείς προσέτι αγνοεί την περίφημον περικοπή του Τερτυλλιανού, εν η μνημονεύων ούτος των εικόνων του Καλού Ποιμένος, των παρισταμένων εις το βάθος των Αγίων Ποτηρίων και των κοινών ποτηρίων των πρώτων Χριστιανών. Λέγει ότι οι Χριστιανοί εζωγράφιζον ποιμένα φέροντα επι των ώμων πρόβατον, εις ανάμνησιν του εν τω Ευαγγελίω καλού ποιμένος…Γρηγόριος ο Νύσσης, περί των εικόνων ναού τινός του μάρτυρος Θεοδώρου, λέγει· ‘’ Επέχρωσε δε και ζωγράφος τα άνθη της τέχνης εν εικόνι διαγραψάμενος, τας αριστείας του μάρτυρος, τας ενστάσεις, τας αλγηδόνας, τας θηριώδεις των τυράννων μορφάς, τας επηρείας, την φλογότροφον εκείνη κάμινον, την μακαριωτάτην τελείωσιν του αθλητού τουαγωνοθέτου Χριστού, της ανθρωπίνης μορφής το εκτύπωμα, πάντα ημίν ως εν βιβλίω τινί γλωττοφόρω δια χρωμάτων τεχνουργησάμενος, σαφώς διηγόρευσε τους αγώνας του μάρτυρος, και ως λειμώνα λαμπρόν τον ναόν κατηγλάισεν. Οίδε γαρ και γραφή σιωπώσα εν τοίχω λαλείν, και τα μέγιστα ωφελείν, και ο των ψηφίδων συνθέτης ιστορίας άξιον εποίησε το πατούμενον έδαφος’’. Ο αυτός δε Γρηγόριος ο Νύσσης, εν τω Περί Θεότητος Υιού και Πνεύματος, λέγει· ‘’Είδον πολλάκις επι γραφής εικόνα του Πάθους και ουκ αδακρυτί την θέα παρήλθον, εναργώς της τέχνης υπ όψιν αγούσης την ιστορίαν’’…Επί δε του Επισκόπου Αμασείας Αστερίου έχομεν περιγεγραμμένην την εικόνα του μαρτυρίου της Αγίας Μάρτυρος Ευφημίας μαρτυρησάσης επι βασιλέως Διοκλητιανού κατά το 282….’’Οι δε δη πολίται και κοινωνοί της θρησκείας, υπέρ ης ετελεύτησεν, ως ανδρείαν ομού και ιεράν την παρθένον θαυμάσαντες, πλησίον του ιερού την θήκην δειμάμενοι καταθέμενοι τε την λάρνακα τιμάς τελούσιν αυτή, και την ετήσιον εορτήν, κοινήν και πάνδημον ποιούνται πανήγυριν. Οι μεν ουν των Θεού Μυστηρίων ιεροφάνται, και λόγω τιμώσι την μνήμη αεί, και όπως εξετέλεσε τον της καρτερίας αγώνα, επιμελώς τους συνόντας λαούς εκδιδάσκουσιν. Ο δε δη ζωγράφος ευσεβών και αυτός δια της τέχνης τα κατά δύναμιν, πάσαν την ιστορίαν εν σινδόνι χαράξας, αυτού που περί την θήκην, ιερόν ανέθηκε θέαμα…Ευχομένη δε ταύτη φαίνεται υπέρ κεφαλής σημείον, ο δη νόμος Χριστιανοίς προσκυνείν τε και επιγράφεσθαι…’’….Εκ της περιγραφής ταύτης του μαρτυρίου της Ευφημίας διδασκόμεθα ότι κατά το 282, ήτοι κατά τον τρίτον αιώνα, οι Χριστιανοί είχον την ευσεβή συνήθειαν να εικονίζωσι τους μάρτυρας και να περιγράφωσι τα μαρτύρια αυτών, να αναρτώσιν αυτά εν τοις μαρτυρίοις, να τιθώσι τα άγια λέιψανα των μαρτύρων εν τοις ιερείς ναοίς, να τελώσι ετησίους μνήμας, και να τελώσι κοινάς και πανδήμους εορτάς και πανηγύρεις…Η περιγραφή αύτη είτε έκφρασις, ως περιγράφεται, της εικόνος του μαρτυρίου της Αγίας Ευφημίας ανεγνώσθη εν τη Αγία Εβδόμη Οικουμενική Συνόδω κα κατεχωρήθη εν τη έκτη πράξει αυτής. Προυτάθη δε ως επιχείρημα προς ανασκευήν των προτάσεων των πολεμίων ταις εικόσι των υποστηριζόντων, ότι η εξεικόνισις των Αγίων και η προς τας εικόνας αυτών τιμή αντιβαίνει προς τα ορθά δόγματα του Χριστιανικού Πνεύματος, και τας δοξασίας των Πατέρων’’.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από αυτά, ας μελετήσετε τους λόγους του αγίου Δαμασκηνού, ο οποίος έχει απαντήσει σε όλα σας τα επιχειρήματα εδώ και κάτι αιώνες. Αναιρεί αγιογραφικά τους ισχυρισμούς σας περί ειδώλων εικόνων και σας αποδεικνύει κενούς- κούφιους. Αυτά από μένα....
ΑπάντησηΔιαγραφή