Θεοδωρήτου Επισκόπου Κύρου: «Εἰς τὰ ἄπορα τῆς Θείας Γραφῆς κατ’ἐκλογήν» Ἐρώτησις 48η: «Τίνας καλεῖ γίγαντας ἡ θεία Γραφή;»

Ἕνα ἀπὸ τὰ ἑρμηνευτικὰ δύσκολα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι καὶ αὐτὸ ποὺ κάνει λόγο γιὰ τοὺς Γίγαντες. Ἀλήθεια τί ἦταν αὐτοὶ οἱ Γίγαντες, ὑπῆρξαν ποτέ; Ἂν δὲν ὑπῆρξαν, τότε ποιοὺς καλεῖ Γίγαντες ἡ Ἁγία Γραφή; Τί ἔχει γράψει σχετικὰ ὁ Θεοδώρητος Κύρου;

Ακολουθεί το κείμενο και η ελεύθερη μετάφραση.

ΕΡΩΤ. ΜΗ': «Τίνας καλεῖ γίγαντας ἡ θεία Γραφή;

Τινές φασι τοὺς ἔτη πολλὰ βεβιωκότας· τινὲς δὲ τοὺς θεομισεῖς καὶ ἀντιθέους ἀνθρώπους. Οἱ ταῦτα οὕτω νενοηκότες, οὔ φασι τούτους μείζονα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων σώματα ἐσχηκέναι.Ἐγὼ δὲ ὅταν ἀκούσω τῆς θείας Γραφῆς λεγούσης περὶ τοῦ Ἐνάκ, ὅτι «ἀπόγονος ἦν τῶν γιγάντων» καὶ περὶ τοῦ Ὤγ, ὅτι «ἡ κλίνη αὐτοῦ σιδηρᾶ ἦν, ἐννέα πηχῶν τὸ μῆκος, καὶ τεσσάρων πήχεων τὸ εὖρος» καὶ ὅτι οὗτος «ἐκ Ῥαφαΐν ὑπελείφθη».Καὶ τῶν κατασκόπων διηγουμένων, ὅτι «ἦμεν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ ἀκρίδες» καὶ τοῦ Θεοῦ βεβαιοῦντος τοὺς λόγους, καὶ λέγοντος, ὅτι «Παραδέδωκά σοι τὸν Ἀμορραῖον, οὗ τὸ ὕψος ἦν ὡς κέδρου, καὶ ἰσχυρὸς ἦν ὡς δρῦς» καὶ περὶ τοῦ Γολιάδ, ὅτι «τεσσάρων πήχεων καὶ σπιθαμῆς τὸ μῆκος εἶχεν» ἡγοῦμαι γεγενῆσθαι τινάς παμμεγέθεις ἀνθρώπους. Τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦτο σοφῶς πρυτανεύσαντος, ἵνα γνῶσιν ὡς οὐκ ἀσθενῶν ὁ Δημιουργὸς τοσοῦτον τοῖς ἀνθρώποις ἀπένειμε μέτρον · ῥᾴδιον γὰρ ἦν αὐτῷ καὶ μείζους δημιουργῆσαι · ἀλλὰ τὸν τῦφον ἐκκόπτων, καὶ τὴν ἀλαζονείαν κωλύων, μέγιστα τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκε σώματα.Εἰ γὰρ ἐν σμικροῖς σώμασιν οὐ κατ’ἀλλήλων, ἀλλὰ κατ’αὐτοῦ μεγαλαυχοῦσι τοῦ ποιητοῦ, τὶ οὐκ ἂν ἔδρασαν εἰ μεγίστων σωμάτων μετέλεχον; PG 80,152AC.

EΡΩΤ. ΜΗ': «Ποιοὺς λέει γίγαντες ἡ θεία Γραφή;

Ὁρισμένοι λένε πὼς ἡ θεία Γραφὴ ὀνομάζει ὡς γίγαντες αὐτοὺς ποὺ ἔζησαν πολλὰ χρόνια, ἄλλοι πάλι λένε πὼς ἡ θεία Γραφὴ ὀνομάζει ὡς γίγαντες αὐτοὺς ποὺ ἔχουν μῖσος καὶ εἶναι ἀντίθετοι πρὸς τὸν Θεό.Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ τὰ λένε αὐτὰ δὲν ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ γίγαντες εἶχαν μεγάλα σώματα. Ἐγὼ δε, ὅταν ἀκούω τὴ θεία Γραφὴ νὰ λέει γιὰ τὸν Ἐνάκ , ὅτι «ἀπόγονος ἦταν τῶν γιγάντων» καὶ περὶ τοῦ Ὤγ, ὅτι τὸ κρεβάτι τοῦ ἦταν σιδερένιο, καὶ εἶχε μῆκος ἐννέα πήχεις καὶ πλάτος τέσσερεις πήχεις» καὶ ὅτι αὐτὸς «ἐκ Ραφαΐν ὑπελείφθη».Καὶ τῶν κατασκόπων ποὺ διηγοῦνται, ὅτι «ἤμασταν σὰν ἀκρίδες ἐνώπιον τῶν γιγάντων» ἀλλὰ καὶ τοῦ Θεοῦ ποὺ βεβαιώνει τὰ ὅσα λέγονται στὴ Γραφή, ἐνῷ συγχρόνως λέγει πὼς «Τὸν νίκησες χάρη σὲ ἐμένα τὸν Ἀμορραῖο, ποὺ ἦταν ψηλὸς σὰν ἕνα μεγάλο δένδρο καὶ ἰσχυρὸς ὡς δρῦς (εἶδος δένδρου)» ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ Γολιάδ, ὅτι «τὸ μῆκος τοῦ ἦταν τέσσερεις πήχεις καὶ πιθαμῆς» πιστεύω πὼς ἔχουν δημιουργηθεῖ καὶ ὁρισμένοι ἄνθρωποι ἐξαιρετικὰ μεγάλου μεγέθους. Ὁ Θεὸς πρυτάνευσε καὶ δικὸ του ἔργο εἶναι καὶ αὐτό, γιὰ νὰ γνωρίσουν ὅλοι ὅτι δὲν ἔπλασε ὡς ἀσθενῶν (ὁ Θεὸς) τέτοιου μεγέθους πού εἶναι σήμερα τοὺς ἀνθρώπους· ἀφοῦ εὔκολο ἦταν γιὰ Αὐτὸν καὶ μεγαλύτερους νὰ τοὺς πλάσσει, ἀλλὰ θέλοντας νὰ κόψει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὴν οἴηση καὶ νὰ ἐμποδίσει τὴν ἀλαζονεία, ἔδωσε στοὺς ἀνθρώπους μεγάλα σώματα.Ἐὰν καὶ ἔτσι ὅπως εἶναι τώρα σὲ μικρὰ σώματα οἱ ἄνθρωποι, ὄχι μόνον μεταξὺ τοὺς ἀλλὰ καὶ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ὑψηλοφρονοῦν καὶ καυχῶνται, ἂς φανταστοῦμε τί θὰ ἔκαναν ἂν εἶχαν μεγάλα σώματα;

http://thematorthodoxtheolog.blogspot.com/2010/12/48.html