Σελίδες

28 Νοε 2010

ΜΙΧΑΗΛ ΚΗΡΟΥΛΑΡΙΟY.Ἐπιστολαί (β΄), PG 120,755A – 781A.

   
    παροσα πιστολ χει ς θέμα τ ν ρτος τς θείας εχαριστίας, κατά τν παράδοση το μυστηρίου π τν ησοῦ,  ταν νζυμος ζυμος. ξίζει ν τν διαβάσει κανες διότι ξηγε παρκς τ γιατί χρησιμοποιεται νζυμος ρτος κα χι ζυμος. Δν θ τν μεταφέρουμε λόκληρη, λλ μόνον ρισμένα πιλεγόμενα ποσπάσματά της, φο ατ ρκον γι ν προσεγγίσουν τ σημασία το θέματός μας.
κολουθε τ κείμενο κα λεύθερη μετάφρασή του.
8.Τ γρ μετέχειν ζύμων, τς παλαις θυσίας μετέχειν στί, ο τς Καινς Διαθήκης. Οδ γρ ζυμον λαβν Κύριος, εχαριστήσας κλασε, κα τος μαθητας δωκεν · λλ’ρτον, ς ο τέσσαρες εαγγελιστα μοφρονοντες [All. μοφωνοντες] διαβεβαιώσαντο, κα Παλος μαρτυρε πόστολος λέγων · γ παρέλαβον π το κυρίου κα παρέλαβον μν, τι Κύριος ησος, ν τ νυκτ παρεδιδετο, λαβεν ρτον, κα εχαριστήσας κλασε κα επε · Λάβετε, φάγετε, τοτό μού στι τ σμα τ πρ μν κλώμενον τοτο ποιετε ες τν μν νάμνησιν κα τ ξς. Κα τ μν ζυμα νομοθετήθη τος βραίοις, ες νάμνησιν τ ξ’ Αγύπτου μετ σπουδς φυγς · να μνημονεύοντες ν ποίησε θαυμασίων μετ’ατν Θεός, μμένωσι τος προσταγμασιν ατο, κα μηκέτι πιλάθωνται τν ργων [All. Εεργεσιν] ατο · δ δι τς προζύμης τέλειος ρτος, δι τς γιστείας μεταποιούμενος ες τ χραντον σμα το Κυρίου κα Σωτρος [All.ins. κα Θεο] μν ησο Χριστο, ες νάμνησιν δόθη τς νσάρκου οκονομίας ατο. σάκις γρ ν σθίητε, φησί, τν ρτον τοτον, κα τ ποτήριον τοτο πίνητε, τν θάνατον το Κυρίου καταγγέλλετε, χρις ο ν λθ. Κα πάλιν παλος λέγει · Τ ποτήριον τς ελογίας  ελογομεν, οχ [All.λλ’οχ ] κοινωνία το αματος το Χριστο στι; τν ρτον ν κλμεν, οχ [All.οχ ] κοινωνία το σώματος το Χριστο στιν; τι ες ρτος, ν σμα ο πολλο σμέν. Ο γρ πάντες κ το νς ρτου μετέχομεν.
8.Τ ν μετέχουμε τν ζύμων, τς παλαις θυσίας εναι κα χι τς Καινς Διαθήκης. Οτε ζυμο ρτο λαβε Κύριος κα εχαριστήσας κλασε κα στος μαθητς δωσε, λλ ρτον πως ο τέσσερεις εαγγελιστς μόφωνα μας διαβεβαιώνουν, κα Παλος πόστολος μαρτυρε « γ παρέλαβα π το Κύριου ατ πού σας παρέδωσα, τι Κύριος ησος Χριστός, τν νύκτα τν ποία παρεδίδετο, λαβε ρτο κα εχαριστήσας κλασε κα επε «Λάβετε, φάγετε, τοτό μού στι τ σμα τ πρ μν κλώμενον τοτο ποιετε ες τν μν νάμνησιν» κα τ ξς περ ατο. Τ μν ζυμα νομοθετήθηκαν στος βραίους ες νάμνηση τς φυγς τους π τν Αγυπτο, στε ν μνημονεύουν τ σα θαυμαστ   κανε γι ατος Θες κα ν μμένουν στ προστάγματά του κα ποτ ν μν λησμονήσουν τς εεργεσίες του. τέλειος κα νζυμος ρτος δι τς εροτελεστείας  μεταποιούμενος ες τ χραντο σμα το Κύριου κα Σωτρος κα Θεο μν ησο Χριστο, ες νάμνηση δόθηκε τς οκονομίας ατοῦ "σάκις γρ ν σθίητε, φησί, τν ρτον τοτον, κα τ ποτήριον τοτο πίνητε, τν θάνατον το Κυρίου καταγγέλλετε, χρις ο ν λθῃ". Κα πάλι Παλος λέει, Τ ποτήριον τς ελογίας , ατ πού ελογομε, δν εναι κοινωνία το αματος το Χριστο; τν ρτο τν ποον «κλμεν»  δν εναι κοινωνία το σώματος το Χριστο; Διότι νας εναι ρτος  κα να σμα ο πολλο εμαστε.Ο γρ πάντες κ το νς ρτου μετέχομεν.

9.Κα κατάμαθε, ερώτατε πνευματικ δελφέ, τι πανταχο ρτος καταγγέλλεται τ σμα το Κυρίου · δι τ ντελς κα ρτιον, κα οκ ζυμον. Τ γρ ζυμον, νεκρν κα ψυχον, κα τ πν λλιπές. δ ζύμη τ φυράματι το λεύρου μβαλλομένη, γίνεται ατ σπερ ψυχ κα σύστασις. Κα πς οκ τοπον , τ λλιπς κα νεκρν κα ψυχον, ες ζσαν κα ζωοποιν σάρκα το Κυρίου κα Σωτρος μν ησο Χριστο κλαμβάνειν τος ες ατν πιστεύοντας; Ε γρ τι τν ζύμων μετέχομεν, πρόδηλον τι π τν σκιν τι το Μωσαϊκο νόμου σμέν, κα τράπεζαν ουδαϊκν σθίομεν · οχ δ Θεο λογικν κα ζσαν σάρκα, κα μν τος πεπιστευκόσιν πιούσιόν τε κα μοούσιον. Ε δ κα πιστεύομεν σάρκα Χριστο [All. Θεο] σθίειν ζσαν το τελείου ν θεότητι κα νθρωπότητι, τ κοινν μψύχ κα ζώσ σαρκ Θεο κα ψύχοις κα ζύμοις κα νεκρος; To γρ ζυμον οκ ρτος · ο γρ ρτιον, οδ αοτελές · λλ’λλιπς κα μιτελς κα δεόμενον το πληρώματος τς προζύμης [All.ζύμης] . ρτος δέ, ρτιος, ατοτελής, τέλειος , κα πληρέστατος.


9. Κα κατάμαθε, ερώτατε πνευματικ δελφέ, τι παντο ρτος ναφέρεται τ σμα το Κύριου · πειδ εναι ντελς κα ρτιο κα χι ζυμο.Τ ζυμο, εναι νεκρ κα ψυχο κα λλιπς σ λα. δ ζύμη ταν μπαίνει στ λερι γίνεται σ’ατ πως κριβς συμβαίνει μ τν ψυχ στ σύσταση το νθρώπου.Κα πς δν εναι τοπο κα λλιπς, ταν κλαμβάνεται τ νεκρ κα ψυχο  ς ζσα κα ζωοποις σάρκα το Κύριου π ατος πο πιστεύουν σ’Ατόν; Ἐὰν τν ζύμων μετέχουμε εναι φανερ τι κόμη εμαστε στ σκι το Μωσαϊκο νόμου, φο τρμε κόμα σ τράπεζα ουδαϊκή κα δν τρμε το Θεο τν λογικ κα ζσα σάρκα,ν χουμε πιστεύσει τι εναι ποιούσιος ρτος  κα μοούσιος. Ἐὰν πιστεύουμε τι τρμε τν  ζσα  σάρκα το τέλειου νθρώπου κα τέλειου Θεο ησο Χριστο, τότε τί κοιν χει μψυχη κα ζσα σάρκα το Θεο μ τ ψυχα τ ζυμα κα τ νεκρά; Τ ζυμο δν εναι οτε ρτος  οτε ρτιο κα ατοτελς ,λλ εναι λλιπς κα μιτελς κα στερούμενο το πληρώματος τς προζυμης. ρτος εναι ρτιος , ατοτελής, τέλειος, κα πληρεστατος.
10.Κα σύνες τ διαιρέσει [All.δυνάμει] το λόγου προσέχων, συνετώτατε · ν τος ζύμοις , οδεμία τίς στι ζωτικ δύναμις · νεκρ γάρ, ς φθημεν επόντες · ν δ τ ρτ, γουν τ σώματι το Χριστο, τρία τ ζντα κα ζων παρέχοντα τος ατν [All.ατο] μεταλαμβάνουσι · τ Πνεμα, τ δωρ, κα τ αμα · ς κα ατς το Χριστο πιστήθιος ωάννης συμμαρτυρε τ λόγ, οτω λέγων δι τς ποκαλύψεως · Τ Πνεμα, τ δωρ κα τ αμα · κα ο τρες [All.τ τρία] ες [All.non habet] τ ν εσι · δηλονότι τ σμα το Χριστο. κα κατ τν καιρν τς το Κυρίου σταυρώσεως δλον γέγονεν, πηνίκα τ αμα κα τ δωρ κ τς χράντου πλευρς ατο ρρευσε, λόγχη νυγείσης ατο τς σαρκς [All.πλευρς] τ δ ζν γιον Πνεμα μεινεν ν τ τεθεωμέν σαρκ ατο · ν σθίοντες ο πιστο ν τ μεταβαλλομέν ρτ δι Πνεύματος γίου ες σάρκα Χριστο , ζμεν ν ατ, ς ζσαν κα τεθεωμένην σάρκα σθίοντες.


10. Καὶ πρόσεχε τὴ δύναμη τοῦ λόγου.Στὰ ἄζυμα ὅπως ἔχουμε πεῖ, δὲν ὑπάρχει καμία ζωτικὴ δύναμη διότι εἶναι νεκρά.Στὸν ἄρτο, δηλαδὴ στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὰ τρία ζῶντα εἶναι ποὺ  παρέχουν ζωὴ σ’αὐτοὺς ποὺ μεταλαμβάνουν.Αὐτὰ εἶναι τὸ Πνεῦμα, τὸ νερὸ καὶ τὸ αἷμα, ὅπως μας γράφει ὁ ἐπιστήθιος φίλος τοῦ Ἰησοῦ ὁ Ἰωάννης λέγων διὰ τῆς ἀποκαλύψεως ὅτι, Τὸ Πνεῦμα, τὸ ὕδωρ καὶ τὸ αἷμα, τὰ τρία αὐτὰ τὸ ἕνα εἶναι δηλαδὴ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ.Αὐτὸ τὸ ὁποῖο δηλώθηκε πὼς ἔγινε  κατὰ τὸν καιρὸ τῆς Σταυρώσεως, ὅπου τὸ αἷμα καὶ τὸ ὕδωρ ἔρρευσαν ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Κύριου ὅταν ἐκεντήθη διὰ τῆς λόγχης, ἐνῷ τὸ ζῶν Ἅγιο Πνεῦμα ἔμεινε στὴν τεθεωμενη σάρκα αὐτοῦ.Αὐτὴ τὴν τεθεωμένη σάρκα τρῶνε οἱ πιστοὶ στὸν μεταβαλλόμενο ἄρτο ποὺ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται  σάρκα Χριστοῦ.Καὶ ἔτσι ἐμεῖς ζοῦμε μαζὶ του ἐπειδὴ τρῶμε τὴ ζῶσα καὶ τεθεωμένη σάρκα του.

 
11.Ο γρ τι σμν π νόμον, να κα ζυμον ζύμην προσφερώμεθα · λλ’π χάριν. Καιν γρ σμέν κτίσις ν Χριστ · πειδ τ ρχαα παρλθε, καθς Παλος βοᾶ, κα γέγονε τ πάντα καινά. Ο δ τ ζυμα σθίειν βουλόμενοι, τ μ κα περιτέμνονται; πε κα Χριστς περιετμήθη.Κα τ Σάββατον κατ τν ρχαίαν παράδοσιν, τ μ φυλάττουσι; Κα κουσον τ Παλος πρς Γαλάτας φησί; δε γ Παλος λέγω μν, τι ἐὰν περιτέμνεσθε, Χριστς μς οδν φελήσει.Μαρτύρομαι δ πάλιν παντ νθρώπ περιτεμνομένῳ τι φειλέτης στν λον τν νόμον πληρῶσαι.Κατηργήθητε π το Χριστο, οτινες ν νόμ δικαιοσθε, τς χάριτος ξεπέσετε. μες γρ Πνεύματι κ πίστεως λπίδα δικαιοσύνης πεκδεχόμεθα. λλ τατα μν Παλος. γ δ μικρόν τι το ητο[All.τν ητόν] παλάξας, εποιμι ν προσφόρως · Ἐὰν ζυμα σθίητε, Χριστς μς οδν φελήσει · τι ες νάμνησιν τατα νομοθετήθη τς ξ Αγύπτου φυγς, οχ δ το σωτηρίου πάθους ατο.
11.Δὲν εἴμαστε ἀκόμη στὴν περίοδο τοῦ νόμου ὥστε νὰ προσφέρουμε ἄζυμη ζύμη , ἀλλὰ εἴμαστε στὴν περίοδο τῆς χάριτος. Καινὴ κτίση ἐν Χριστῷ εἴμαστε ,ἐπειδὴ τὰ ἀρχαία παρῆλθαν, ὅπως λέει καὶ ὁ Παῦλος, καὶ ὅλα ἔγιναν Καινά.Αὐτοὶ πού θέλουν νὰ τρῶνε τὰ ἄζυμα γιατί δὲν περιτέμνονται; ἐπειδὴ καὶ ὁ Χριστὸς ἔκανε περιτομή. Καὶ τὸ Σάββατο κατὰ τὴν ἀρχαία παράδοση γιατί δὲν τὸ φυλάττουν; Ἄκουσε, τί εἶπε ὁ Παῦλος πρὸς τοὺς Γαλατάς; Ἐγὼ ὁ Παῦλος σᾶς λέγω ἐσᾶς, ὅτι  ἐὰν κάνετε περιτομὴ ὁ Χριστὸς δὲν θὰ σᾶς ὠφελήσει σὲ τίποτα. Μαρτύρια δίνω καὶ πάλι ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἔχει περιτμηθῆ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ἐφαρμόσει ὅλον τὸν νόμο. Ἔχετε ξεπέσει ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Χριστοῦ ἐσεῖς ποὺ  διὰ τοῦ νόμου νομίζετε ὅτι θὰ δικαιωθεῖτε. Ἐμεῖς περιμένουμε νὰ δικαιωθοῦμε ἀπὸ τὴν πίστη στὸ Χριστὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου. Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ λέει ὁ Παῦλος.Ἐγὼ ἕνα μικρὸ μέρος ἀπὸ τὸ ρητὸ του θὰ τὸ ἀλλάξω, ὥστε νὰ σᾶς πῶ πρὸς ὠφέλεια δική σας ὅτι, Ἐὰν ἄζυμα τρῶτε ὁ Χριστὸς δὲν θὰ σᾶς ὠφελήσει , διότι εἰς ἀνάμνηση  τῆς φυγῆς ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο νομοθετήθηκαν καὶ ὄχι τοῦ σωτήριου πάθους τοῦ Ἰησοῦ.

13.Ἵνα δὲ πᾶσαν ἄλλην καταλίπω δικαιολογίαν δυνατῶς τέως ἔχω ἐν Χριστῷ ἀποδείξαι, εἰ εὐμενῶς ἀκούεις ὅτι ὅτε συνεδείπνησεν ὁ Κύριος τοῖς μαθηταῖς πρὸς ἑσπέραν τῇ μεγάλῃ πέμπτῃ, οὔπω ἦν ἄζυμον παρητοιμασμένον. Ἐπεὶ [All. ἐπειδή] δὲ τῇ μεγάλῃ παρασκευῇ, καθ’ἣν ἡ τεσσαρεσκαιδεκάτη τῆς σελήνης συνέπιπτεν, ἔμελλον Ἑβραῖοι θύειν τὸ πάσχα. Καὶ πρόσχες μοι ἐνταύθα πᾶσαν ἀφεὶς τοῦ φιλονείκου [All. φιλόνεικον] ἔνστασίν τε καὶ ματαίαν πρόληψιν [All. πρόσληψιν].Οὐ γὰρ νικῆσαι ζητοῦμεν, ἀλλὰ προσλαβεῖν ἀδελφοὺς ὧν τῶν χωρισμῷ σπαρασσόμεθα.Φησὶ γὰρ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ θεολογος, ὁ καὶ ἀναπεσὼν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τῷ στήθει τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὗ τὶς ἂν εἴη ἄλλος μαθητὴς ἀξιοπιστοτερος;  Πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἦλθεν αὐτοῦ ἡ ὥρα ἵνα μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν Πατέρα, ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς.Καὶ δεῖπνον γενομένου, τοῦ διαβόλου ἤδη βεβληκότος εἰς τὴν καρδίαν Ἰούδα Σίμωνος Ἰσκαριώτου, ἵνα αὐτὸν παραδῷ, εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα δέδωκεν αὐτῷ ὁ Πατὴρ εἰς τάς χεῖρας, καὶ ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐξῆλθε καὶ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπάγει, ἐγείρεται τοῦ δείπνου · καὶ τὰ ἑξῆς.
13.Γιὰ νὰ ἀφήσω κάθε ἄλλη δικαιολογία ὅπως  δυνατῶς ἀπέδειξα ἀπὸ τὰ ὅσα σᾶς ἔχω πεῖ, ἐὰν εὐμενῶς ἀκούσεις πὼς  ὅταν  συνδείπνησε ὁ κύριος μὲ τοὺς μαθητὲς του τὸ ἀπόγευμα πρὸς τὴ μεγάλη πέμπτη,θὰ δες πώς δὲν ἦταν ἄζυμο προετοιμασμένο.Ἐπειδὴ τὴ μεγάλη παρασκευή, κατὰ τὴν ὁποία ἡ 14η συνέπτιπτε τῆς σελήνης , ὄφειλαν οἱ Ἑβραῖοι νὰ προσφέρουν τὴ θυσία τὸ πάσχα.Καὶ πρόσεξε ἐδῶ ἀφήνοντας κάθε μάταιη ἔνσταση πρὸς φιλονικία.Δὲν ζητάω νὰ «νικήσω» ἐπικρατήσω στὸ διάλογο, ἀλλὰ νὰ βοηθήσω τοὺς ἀδελφοὺς ποὺ ἔχουν χωρισθεῖ ἀπὸ τὸ ὀρθὸ καὶ γιὰ τοὺς ὁποίους ἐμεῖς πονᾶμε.Λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ θεολόγος, αὐτὸς πού ἔγειρε στὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Δείπνου, αὐτοῦ (τοῦ Ἰωάννη) ποιὸς ἄλλος μαθητὴς μπορεῖ νὰ εἶναι ἀξιοπιστότερος; Πρὶν ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ πάσχα , γνωρίζοντας ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἦρθε ἡ ὥρα του νὰ μεταβεῖ  ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο πρὸς τὸν Πατέρα του, κι ἐπειδὴ ἀγάπησε τοὺς δικούς του, ποὺ ἦταν μέσα στὸν κόσμο, καὶ μάλιστα τοὺς ἀγάπησε στὸν τελειότερο βαθμό, ἐπειδὴ ἤξερε ὁ Ἰησοῦς ὅτι στὰ δικὰ του χέρια εἶχε ἀναθέσει ὁ Πατέρας τὰ πάντα κι ὅτι ἀπὸ τὸ Θεὸ ἦρθε καὶ στὸ Θεὸ πηγαίνει, σηκώνεται ἀπὸ τὸ δεῖπνο καὶ τὰ ἑξῆς (τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἀναφέρει τὸ εὐαγγέλιο παρακάτω).


14. Τὸ [Αll. ἐκ τοῦ] δὲ εἰπεῖν τὸν ἠγαπημένον · Πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, καὶ Δείπνου γεγενημένου [All. γενομένου] , φανερῶς παρέστησεν ὅτι οὐ τῇ πέμπτῃ ἔλαχεν εἶναι τὸ Πάσχα. Ἀλλ’οἰκονομία τις γέγονεν, ἵνα ἐπεὶ ἔμελλε τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ παραδοθῆναι, παραδῷ τοῖς μαθηταῖς τῆς θείας μυσταγωγίας τὸ μυστήριον · καὶ διὰ τοῦτο εἰπεῖν · Ἐπιθυμία ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ Πάσχα φαγεῖν μεθ’ὑμῶν.Ὥστε δῆλον ἐντεῦθεν ὅτι οὔπω ἦν , ὡς εἴρηται, τότε παρεσκευασμένον τὸ ἄζυμον, ἀλλ’ἄρτος τὸ παρατεθέν. Πρὸ γὰρ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ὁ δεῖπνος ἐγένετο · ἐν ᾧ τοῦτον κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς, καὶ εἶπεν · Λάβετε, φάγετε.Καὶ μαρτυρεῖ τοῦτο πάλιν αὐτὸς ὁ Ἠγαπημένος, ἐν οἷς εἴρηκεν · Ἄγουσι τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον · Ἦν δὲ πρωΐ · καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ’ἵνα φάγωσι τὸ Πάσχα.
14.Τὸ ὅτι ἐλέχθη ἀπὸ τὸν ἠγαπημένον (Ἰωάννη) , πρὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, καὶ τοῦ δείπνου ἤδη γενομένου, φανερῶς ἔδειξε ὅτι εἶναι κοντὰ τὸ Πάσχα καὶ ὅτι δὲν ἔλαχε τὴν πέμπτη.Ἀλλὰ Θεία οἰκονομία ἔγινε, ἐπειδὴ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἐπρόκειτο νὰ συλληφθεῖ, παρέδωσε πρίν στοὺς μαθητὲς τῆς θείας μυσταγωγίας τὸ μυστήριο · καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ εἶπε «Ἐπιθυμία ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ Πάσχα φαγεῖν μεθ’ὑμῶν». Ὥστε δηλωτικὸ εἶναι ἀπὸ ἐδῶ, ὅτι δὲν ἦταν τότε τὸ ἄζυμο παρασκευασμένο, ὅπως ἐλέχθη, ἀλλὰ ἄρτος ἦταν τὸ παρατεθέν.Πρὸ τοῦ ἑορτῆς τοῦ Πάσχα τὸ δεῖπνο ἔγινε καὶ ἐν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς «κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς, καὶ εἶπεν · Λάβετε, φάγετε». Καὶ αὐτὸ μαρτυρεῖ πάλι ὁ Ἰωάννης, Ἄγουσι τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον · Ἦν δὲ πρωΐ · καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ’ἵνα φάγωσι τὸ Πάσχα.
15.Καὶ πάλιν ὁ αὐτὸς ἐν ἑτέρῳ κεφαλαίῳ λέγει · Οἱ οὖν Ἰουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ Σαββάτῳ, ἐπεὶ Παρασκευὴ ἦν · ἦν μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη [All. ἐκείνου] τοῦ Σαββάτου ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν.Ὡς φαίνεται πάλιν πρὸ τοῦ τελέσαι τὸ Πάσχα ἀνὰ μέσον τῶν ἐσπερινῶν, δηλονότι τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρᾳ, ἐν ᾗ καὶ ἡ τῶν ἀζύμων ἤρχετο ἑορτή, προσῆλθον τῷ Πιλάτῳ παρακαλοῦντες ἵνα ἀρθῶσιν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα, ἴσως μή πως φαίνωνται ἀνδροφόνοι ἐν τῇ ἑορτῇ αὐτῶν.Πρόσχες οὖν ἀκριβῶς ὅτι πρὸ τοῦ Πάσχα καὶ τῶν ἀζύμων ὁ δεῖπνος ἐγένετο.Οὔπω ἦν ἄζυμον τῇ ἑσπέρᾳ ἐν ᾗ συνδειπνησας ἦν τοῖς μαθηταῖς ὁ Σωτήρ, ἀλλ’ἄρτος τὸ παρατεθέν, ὃν κλάσας δέδωκεν αὐτοῖς, εἰπὼν · Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.
15.Καὶ πάλι ὁ Ἰωάννης σὲ ἄλλο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του λέγει «Οἱ Ἰουδαῖοι, στὸ μεταξύ, ἐπειδὴ ἦταν Παρασκευὴ ἡ ἡμέρα ἐκείνη, καὶ γιὰ νὰ μὴ μείνουν τὰ σώματα πάνω στὸ σταυρὸ τὸ Σάββατο, γιατί ἦταν γιορτὴ μεγάλη τὸ Σάββατο ἐκεῖνο, ζήτησαν ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο νὰ τοὺς μεταφέρουν ἀπὸ ἐκεῖ».Ὅπως φαίνεται πάλι, προτοῦ νὰ τελεσθεῖ τὸ Ἐβραϊκό Πάσχα , στὸ μέσο τῶν ἑσπερινῶν, δηλαδὴ τὴν Παρασκευὴ τὸ ἑσπέρας, κατὰ τὴν ὁποία ἄρχιζε ἡ γιορτὴ τῶν ἀζύμων, προσῆλθαν στὸν Πιλᾶτο καὶ τὸν παρακάλεσαν νὰ μεταφέρουν τὰ σώματα ἀπὸ τὸ σταυρό, γιὰ νὰ μὴν φαίνονται ὡς ἀνδροφόνοι κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς .Κράτησε (ἂς σημειωθεῖ) ὅτι ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα καὶ τῶν ἀζύμων ἔγινε ὁ δεῖπνος τοῦ Κύριου μὲ τοὺς μαθητές.Δὲν ἦταν ἄζυμο τὴν ἑσπέρα ἐκείνη κατὰ τὴν ὁποία συνδείπνησε μὲ τοὺς μαθητὲς ὁ Σωτῆρας, ἀλλὰ ἄρτος ἦταν τὸ παρατεθέν, τὸν ὁποῖο  «κλάσας δέδωκεν αὐτοῖς, εἰπὼν · Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν».
17.Ἀλλὰ τί φησι καὶ ὁ Λουκᾶς; Λαβὼν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν. Ἰδοὺ καὶ ὁ Λουκᾶς ἄρτον εἶπε λαβεῖν τὸν Χριστόν, καὶ οὐκ ἄζυμον · οὐ γὰρ ἐτι ἦν τηνικαῦτα, πέμπτης οὔσης ἡμέρας · τρισκαιδεκαταία γὰρ ἦν ἔτι σελήνη τῇ πέμπτῃ ἐκείνῃ.Καὶ οὐκ ἦν ἄζυμον, διὰ τὸ μήπω γενέσθαι τὴν ἄρσιν τοῦ ἄρτου.Τὰ γὰρ Ἄζυμα τῇ  ιε΄ τῆς σελήνης γίνεσθαι νενομοθετημένον ἦν, τῇ δὲ ιδ΄ τὸν ἀμνὸν καὶ μόνον θύεσθαι.Διό καὶ τὴν μὲν ιδ΄ τοῦ πρώτου μηνὸς τῆς σελήνης, Πάσχα προσαγορεύει ὁ νόμος, τὴν δὲ ιε΄ πρώτην τῶν ἀζύμων καὶ Σάββατον ὀνομάζει.[Φεῦ τῆς ἀνοίας τοῦ ἀγραμμάτου!] Καὶ οὐκ ἦν ἄζυμα κατὰ τὴν πέμπτην ἐκείνην, τρισκαιδεκαταίας οὔσης τῆς σελήνης.Κατὰ γὰρ τὴν ιε΄ αὐτῆς νενομισμένον ἦν τὰ ἄζυμα γίνεσθαι, ὥσπερ καὶ τὸν ἀμνὸν κατὰ τῇ ιδ΄ θύεσθαι, καθ’ἣν ἐθύθη ὁ Χριστὸς ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἰρῶν τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.Εἰ δὲ Χριστὸς ἐθύθη καὶ ἐσταυρώθη τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῆς σελήνης κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Παρασκευῆς, τὸ δὲ Σάββατόν ἐστι τῶν Ἀζύμων ἡ ἑορτὴ · πότε τὰ ἄζυμα ἔφαγε, καὶ πότε ταῦτα τοῖς ἀποστόλοις ποιεῖν ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ παρέδωκεν; ὅτι τὰ Ἄζυμα, λέγετε, παρὰ τῶν ἀποστόλων ποιεῖν παρελάβομεν.Μὴ κατὰ τὸ ἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν; Οὐχ ὁρᾶτε πῶς προδήλως ἐκ τῶν πραγμάτων ἐλέγχεσθε;
17.Ἀλλὰ τί λέει καὶ ὁ Λουκᾶς; Λαβὼν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν.Δές, καὶ ὁ Λουκᾶς ἄρτο εἶπε ὅτι ἔλαβε ὁ Χριστὸς καὶ ὄχι ἄζυμο · δὲν ἦταν ἀκόμη τὰ ἄζυμα , τὴν πέμπτη ἡμέρα · τὴ 13η ἦταν ἡ σελήνη τὴν ἡμέρα ἐκείνη.Καὶ δὲν ἦταν ἄζυμο, ἐπειδὴ δὲν εἶχε γίνει ἡ ἄρση τοῦ ἄρτου ὥστε νὰ περάσουν στὴν περίοδο τῶν ἀζύμων.Τὰ ἄζυμα τὴ 15η τῆς σελήνης εἶχε νομοθετηθεῖ νὰ γίνονται, τὴ δὲ 14η τὸν ἀμνο μόνον να θύουν.Γι’αυτό καὶ τὴν μὲν 14η τοῦ πρώτου μηνὸς τῆς σελήνης, Πάσχα τὸ προσαγορεύει ὁ νόμος, τὴν δὲ 15η πρώτη τῶν ἀζύμων καὶ Σαββατο τὴν ὀνομάζει.[Φεῦ τῆς ἀνοίας τοῦ ἀγραμμάτου!]. Καὶ δὲν ἦταν ἄζυμα κατὰ τὴν πέμπτη ἐκείνη, 14ης ἐχουσης τῆς σελήνης. Κατὰ τὴν 15η αὐτῆς ἦταν νὰ γίνονται τὰ ἄζυμα κατὰ τὴ συνήθεια, ὅπως ἀκριβῶς συνήθεια ἦταν τὸν ἀμνό κατὰ τὴν 14η νὰ θύουν, κατὰ τὴν ὁποία ἐθύθη καὶ ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Ἐὰν ἐθύθη ὁ Χριστὸς καὶ σταυρώθηκε τὴν 14η τῆς σελήνης κατὰ τὴν  ἡμέρα τῆς Παρασκευῆς ἐνῷ τὸ Σάββατο εἶναι τῶν ἀζύμων ἡ ἑορτὴ · πότε ἔφαγε ἄζυμα ὁ Χριστός, καὶ πότε τὰ παρέδωσε στοὺς Ἀποστόλους νὰ τὰ κάνουν κατὰ τὴν Καινὴ Διαθήκη ; ἀφοῦ ἐσεῖς λέτε ὅτι τὰ ἄζυμα τὰ προσκομίζετε ἐπειδὴ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους τὰ παραλάβατε.Μήπως τὰ παρέδωσε τὰ ἄζυμα ὅταν ἀναστήθηκε ἐκ τῶν νεκρῶν; Δὲν ἀντιλαμβάνεστε ὅτι ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ πράγματα – γεγονότα ἐλεγχεσθε;

Νομίζουμε ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ κουράσουμε τὸν ἀναγνώστη μας μὲ περισσότερα  ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ τοῦ Μιχαὴλ Κηρουλαρίου περὶ τῶν ἀζύμων, ἀφοῦ ἀπὸ αὐτὴ καταδεικνύεται ἡ λανθασμένη πρακτική της χρήσης τους στὴ Θεία Εὐχαριστία.

4 σχόλια:

  1. Δεν βγάζει τις νεότερες δημοσιεύσεις σου στο blog μου, ενώ έκανα αυτό που είπες. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Πάντως έτσι και αλλιώς παρακολουθώ το αξιόλογο ιστολόγιο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διαφωτιστικό και αυτό το άρθρο σου. Επίσης, πολλά στοιχεία στο λάθος της χρήσης του άζυμου άρτου υπάρχουν και στο εξαιρετικό βιβλίο που μου έστειλες. Από τους καθολικούς εισήχθη και στον προτεσταντισμό η χρήση του άζυμου άρτου (εκτός των περιπτώσεων όπου οι προτεσταντικές ομάδες χρησιμοποιούν... κριτσίνια. Σημαντική είναι η παρατήρηση του Στεφανίδη όπου αναφέρει ξεκάθαρα... "Καταπολεμείται όμως εν νέον εκκλησιαστικόν έθιμον, τα άζυμα, ήτοι η εν τη θεία ευχαριστία χρησιμοποίησις αζύμου άρτου. Τα άζυμα εισήχθησαν την θ εκατονταετηρίδα... ", ενώ παρακάτω γίνεται λόγος για την επιστολή του Κηρουλάριου που δημοσιεύεις και εσύ εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι απο την Εκκλησιαστική Ιστορία του Στεφανίδη, 6η έκδοση, σελίδα 376

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εὐχαριστῶ γιὰ τὰ καλά σου λόγια φίλε Στέλιο. Σκοπός μου στὸ blogspot εἶναι νὰ ἀφήνω νὰ μιλᾶνε μόνον οἱ Πατέρες μέσα ἀπὸ τὰ ἔργα τους. Δικά μου σχόλια ὑπάρχει περίπτωση νὰ δεῖς μόνο (μέσα στὸ κείμενο) ὅταν τὸ κείμενο θὰ εἶναι δυσπρόσιτο στὸν μέσο ἀναγνώστη.Ἀλλὰ καὶ τότε ὅμως δὲν τὸ ὑπόσχομαι ὅτι θὰ συμβεῖ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.